- 1
- І сталася: калі Ён у суботу
ўвайшоў у дом аднаго з начальнікаў фарысейскіх паесці хлеба, і яны сачылі за Ім;
- 2
- і вось, нейкі чалавек,
хворы на вадзянку, быў перад Ім.
- 3
- І, азваўшыся, Іісус прамовіў да законнікаў і фарысеяў,
кажучы: ці дазваляецца ў суботу ацаляць?
- 4
- Яны ж прамаўчалі.
І, дакрануўшыся, Ён ацаліў яго і адпусціў.
- 5
- А звярнуўшыся да іх, сказаў:
калі ў каго з вас асёл або вол упадзе ў калодзеж, ці не адразу той выцягне яго ў дзень суботні?
- 6
- І яны не змаглі адказаць Яму на гэта.
- 7
- Казаў жа запрошаным прытчу,
убачыўшы, як яны выбіраюць сабе першыя месцы, гаворачы да іх:
- 8
- калі ты будзеш пакліканы кім-небудзь на вяселле,
не ўзлягай на першае месца, каб не аказаўся хто пачэснейшы за цябе запрошаны ім,
- 9
- і той, хто паклікаў цябе і яго,
каб не падышоў ды не сказаў табе: "дай яму месца", і тады з сорамам пачнеш займаць апошняе месца.
- 10
- Але калі будзеш пакліканы,
прыйшоўшы, узлягай на апошняе месца, каб той, хто паклікаў цябе, падышоўшы, сказаў табе: "дружа, перайдзі вышэй", тады будзе табе гонар перад тымі, хто ўзляжыць з табою;
- 11
- бо кожны, хто ўзвышае сябе, будзе прыніжаны,
а хто прыніжае сябе, будзе узвышаны.
- 12
- Казаў жа і таму, хто Яго запрасіў:
калі ты будзеш даваць абед ці вячэру, не кліч сяброў тваіх, ні братоў тваіх, ні тваіх сваякоў, ні суседзяў багатых дзеля таго, каб і яны цябе таксама паклікалі і была табе адплата.
- 13
- Але калі робіш гасціну,
кліч убогіх, калек, кульгавых, сляпых,
- 14
- і блажэнны будзеш, бо яны не маюць, чым адплаціць табе,
адплачана ж табе будзе пры ўваскрасенні праведных.
- 15
- Пачуўшы гэта,
нехта з тых, што ўзляжалі з Ім, сказаў Яму: блажэнны, хто будзе есці абед у Царстве Божым!
- 16
- Ён жа сказаў яму:
адзін чалавек рабіў вялікую вячэру і паклікаў многіх;
- 17
- і паслаў раба свайго ў час вячэры
сказаць пакліканым: прыходзьце, бо ўжо гатова ўсё.
- 18
- І пачалі ўсе, як адзін, прасіць прабачэння.
Першы сказаў яму: я купіў поле, і мне трэба пайсці паглядзець яго; прашу цябе, прабач мне.
- 19
- І другі сказаў: я купіў пяць пар валоў,
і іду выпрабоўваць іх; прашу цябе, прабач мне.
- 20
- І іншы сказаў: я ажаніўся і таму не магу прыйсці.
- 21
- І, прыйшоўшы, раб той паведаміў гаспадару свайму гэта.
Тады, разгневаўшыся, гаспадар дома сказаў рабу свайму: выйдзі хутчэй на вуліцы і завулкі горада і прывядзі сюды ўбогіх і калек, і сляпых, і кульгавых.
- 22
- І сказаў раб: гаспадар! зроблена, як ты загадаў,
і яшчэ месца ёсць.
- 23
- І сказаў гаспадар рабу: выйдзі да дарог і загарадзяў
і ўгавары прыйсці, каб напоўніўся дом мой.
- 24
- Бо кажу вам,
што ніхто з тых людзей пакліканых не пакаштуе маёй вячэры, бо многа пакліканых, але мала выбраных.
- 25
- Ішло з Ім мноства людзей,
і Ён, абярнуўшыся, сказаў ім:
- 26
- калі хто прыходзіць да Мяне,
і не зненавідзіць бацьку свайго і маці, і жонку і дзяцей, і братоў і сясцёр, а яшчэ і жыццё сваё, той не можа быць Маім вучнем;
- 27
- і хто не нясе крыжа свайго і ідзе за Мною,
не можа быць Маім вучнем.
- 28
- Бо хто з вас, жадаючы пабудаваць вежу,
перш не сядзе і не палічыць выдаткі, ці мае ён патрэбнае для завяршэння,
- 29
- каб, калі пакладзе падмурак і не здолее дакончыць,
усе, хто пабачыць, не пачалі смяяцца з яго,
- 30
- кажучы: гэты чалавек пачаў будаваць і не здолеў дакончыць?
- 31
- Або які цар, ідучы, каб з другім царом уступіць у вайну,
не сядзе перш параіцца, ці зможа ён з дзесяццю тысячамі сустрэць таго, хто ідзе на яго з дваццаццю тысячамі?
- 32
- Бо калі не, то пакуль той яшчэ далёка,
ён пашле пасольства да яго прасіць міру.
- 33
- Гэтак і кожны з вас,
хто не адрачэцца ад усяго, што мае, не можа быць Маім вучнем.
- 34
- Добрая рэч — соль,
але калі соль страціць сілу, чым паправіць яе?
- 35
- Ні ў зямлю, ні ў гной яна непрыдатная:
вон выкідаюць яе. Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!
|