- 1
- Быў жа хворы нейкі Лазар з Вiфанiі,
з паселішча Марыi i Марфы, сястры яе.
- 2
- Марыя ж была тая, што памазала Госпада мірам
i абцерла ногi Яго валасамi сваiмi; яе брат Лазар быў хворы.
- 3
- Тады паслалi сёстры сказаць Яму:
Госпадзі! вось, той, каго Ты любiш, хворы.
- 4
- Пачуўшы гэта, Іісус сказаў:
гэтая хвароба не на смерць, а дзеля славы Божай, каб праслаўлены быў Сын Божы праз яе.
- 5
- А Іісус любiў Марфу, i сястру яе, i Лазара;
- 6
- калi ж пачуў, што той хворы,
тады прабыў у тым месцы, дзе знаходзiўся, два днi;
- 7
- пасля гэтага кажа вучням: пойдзем у Іудзею зноў.
- 8
- Кажуць Яму вучнi:
Равві! нядаўна Іудзеі шукалi пабiць Цябе камянямі, i Ты зноў iдзеш туды?
- 9
- Адказаў Іісус: хiба не дванаццаць гадзiн у дні?
хто ходзiць удзень, той не спатыкаецца, бо святло свету гэтага бачыць;
- 10
- а хто ходзiць уначы, той спатыкаецца,
бо няма святла ў iм.
- 11
- Сказаў Ён гэта
і потым гаворыць iм: Лазар, друг наш, заснуў, але Я iду, каб разбудзiць яго.
- 12
- Сказалi тады вучнi Яго:
Госпадзі! калi заснуў, то выздаравее.
- 13
- Гаварыў Іісус пра смерць яго;
а яны думалi, што Ён гаворыць пра спачынак у сне.
- 14
- Тады сказаў iм Іісус адкрыта: Лазар памёр;
- 15
- i Я рады за вас, што Мяне там не было, каб вы ўверавалi;
але пойдзем да яго.
- 16
- Тады Фама, якога называлі Блiзнюк,
сказаў іншым вучням: пойдзем i мы, каб памерцi з Ім.
- 17
- Прыйшоўшы, Іісус даведаўся,
што Лазар ужо чатыры днi ў магiле.
- 18
- Вiфанiя ж была блiзка ад Іерусалiма, стадыяў за пятнаццаць,
- 19
- і многія з Іудзеяў папрыходзілі да Марфы і Марыi,
каб суцешыць iх у смутку па браце iх.
- 20
- Марфа, калі пачула, што Іісус ідзе, пайшла насустрач Яму;
Марыя ж дома сядзела.
- 21
- Сказала тады Марфа Іісусу:
Госпадзі! калі б Ты быў тут, брат мой не памёр бы;
- 22
- але я i цяпер ведаю,
што ўсё, чаго Ты папросiш у Бога, дасць Табе Бог.
- 23
- Кажа ёй Іісус: уваскрэсне брат твой.
- 24
- Кажа Яму Марфа:
ведаю, што ўваскрэсне ў час уваскрасення, у апошнi дзень.
- 25
- Сказаў ёй Іісус: Я — уваскрасенне i жыццё;
хто веруе ў Мяне, калі i памрэ, будзе жыць;
- 26
- і кожны, хто жыве і веруе ў Мяне, не памрэ давеку.
Ты верыш у гэта?
- 27
- Яна кажа Яму: так, Госпадзі!
я ўверавала, што Ты Хрыстос, Сын Божы, Які прыходзіць у свет.
- 28
- І сказаўшы гэта,
яна пайшла i ўпотай паклiкала Марыю, сястру сваю, кажучы: Настаўнік тут і клiча цябе.
- 29
- Тая, як толькi пачула,
устала спешна i пайшла да Яго.
- 30
- Іісус яшчэ не ўвайшоў у паселішча,
а быў на тым месцы, дзе сустрэла Яго Марфа.
- 31
- Іудзеі ж, якія былi з ёю ў доме i суцяшалi яе,
убачыўшы, як Марыя ўстала спешна i выйшла, пайшлi за ёю, кажучы, што яна ідзе на магiлу, каб плакаць там.
- 32
- А Марыя, калі прыйшла туды, дзе быў Іісус,
убачыўшы Яго, упала Яму ў ногі i сказала Яму: Госпадзі! калі б Ты быў тут, не памёр бы брат мой.
- 33
- Іісус жа, калі ўбачыў,
што яна плача і плачуць Іудзеі, якія прыйшлі з ёю, Сам узрушыўся духам i расхваляваўся,
- 34
- і сказаў: дзе вы паклалi яго?
Кажуць Яму: Госпадзі! пайдзi і паглядзi.
- 35
- Праслязіўся Іісус;
- 36
- гаварылi тады Іудзеі: бач, як Ён любiў яго!
- 37
- А некаторыя з iх казалi: хiба не мог Ён,
Які адкрыў вочы сляпому, зрабiць, каб i гэты не памёр?
- 38
- Іісус жа, зноў узрушаны ў Сабе, падыходзіць да магiлы.
Гэта была пячора, і камень ляжаў на ёй.
- 39
- Кажа Іісус: адыміце камень.
Кажа Яму сястра памерлага, Марфа: Госпадзі, ужо смярдзiць, бо чацвёрты дзень ляжыць.
- 40
- Кажа ёй Іісус: цi не гаварыў Я табе,
што, калi ўверуеш, то ўбачыш славу Божую?
- 41
- Тады аднялі камень ад пячоры, дзе ляжаў памерлы.
Іісус жа ўзвёў вочы ўгару i сказаў: Ойча, дзякую Табе, што Ты пачуў Мяне;
- 42
- Я і ведаў, што Ты заўсёды Мяне чуеш,
але сказаў гэта дзеля людзей, якія стаяць вакол, каб яны ўверавалi, што Ты Мяне паслаў.
- 43
- I сказаўшы гэта,
Ён моцным голасам усклікнуў: Лазар! выйдзi сюды.
- 44
- I выйшаў памерлы,
абвіты па нагах і руках пахавальным палатном, i твар яго быў абвязаны хустаю. Кажа iм Іісус: развяжыце яго i пусціце, няхай ідзе.
- 45
- Тады многiя з Іудзеяў, якія прыйшлi да Марыi
і ўбачылі, што зрабіў Іісус, уверавалi ў Яго;
- 46
- а некаторыя з iх пайшлi да фарысеяў
i сказалi iм, што зрабiў Іісус.
- 47
- Сабралі тады першасвятары і фарысеi раду
i гаварылі: што нам рабiць? Чалавек Гэты многа цудаў робiць;
- 48
- калi пакiнем Яго так, то ўсе ўверуюць у Яго;
i прыйдуць Рымляне і захопяць месца наша i народ.
- 49
- Адзiн жа з iх, нехта Каіафа,
якi быў першасвятаром у той год, сказаў iм: вы не ведаеце нiчога
- 50
- i не разумееце, што лепш нам,
каб адзiн чалавек памёр за людзей, а не ўвесь народ загiнуў.
- 51
- Гэта ж ён не ад сябе сказаў,
а, паколькі быў першасвятаром у той год, прарочыў, што Іісусу належала памерці за народ,
- 52
- і не толькi за народ,
але каб i параскіданых дзяцей Божых сабраць у адно.
- 53
- З таго дня яны пастанавiлi забiць Яго.
- 54
- Таму Іісус ужо не хадзiў адкрыта сярод Іудзеяў,
а пайшоў адтуль у краiну каля пустынi, у горад, называны Ефраiм, i там застаўся з вучнямi Сваiмi.
- 55
- А набліжалася Пасха Іудзейская,
i прыйшлі многія ў Іерусалiм з усёй краіны перад Пасхаю, каб ачысцiцца.
- 56
- Шукалi тады Іісуса
i гаварылi памiж сабою, стоячы ў храме: як вы думаеце, цi не прыйдзе Ён на свята?
- 57
- А першасвятары i фарысеi далі загад:
калі хто даведаецца, дзе Ён, няхай данясе, каб схапіць Яго.
|