- 1
- І выйшаў Ён адтуль і прыйшоў бацькаўшчыну Сваю,
і за Ім ішлі вучні Яго.
- 2
- І калі настала субота, пачаў Ён вучыць у сінагозе,
і многія слухачы дзівіліся, кажучы: адкуль у Яго гэта? і што за мудрасць дадзена Яму, і як такія цуды творацца рукамі Яго?
- 3
- Ці не цясляр гэта, сын Марыі
і брат Іакава, Іасіі, Іуды і Сімана? І ці не сёстры Яго тут сярод нас? І спакушаліся аб Ім.
- 4
- Іісус жа казаў ім: не бывае прарок без пашаны,
хіба толькі на бацькаўшчыне сваёй, і ў родных сваіх, і ў доме сваім.
- 5
- І не мог там ніякага цуду стварыць,
толькі нямногіх хворых, усклаўшы на іх рукі, ацаліў.
- 6
- І дзівіўся нявер’ю іх.
І хадзіў па навакольных селішчах, навучаючы.
- 7
- І паклікаўшы дванаццаць, пачаў іх пасылаць па двое
і даў ім уладу над нячыстымі духамі.
- 8
- І наказаў ім нічога не браць у дарогу,
акрамя аднаго посаха: ні торбы, ні хлеба, ні медзі ў поясе;
- 9
- але абувацца ў сандалі і не насіць дзвюх вопратак.
- 10
- І казаў ім: калі дзе ўвойдзеце ў дом,
заставайцеся ў ім, пакуль не пойдзеце адтуль;
- 11
- і калі хто не прыме вас і не паслухаецца вас,
то выходзячы адтуль, абтрасіце пыл з ног вашых у сведчанне ім. Праўду кажу вам: лягчэй будзе Садому і Гаморы ў дзень судны, чым гораду таму.
- 12
- І, пайшоўшы, яны прапаведавалі пакаянне,
- 13
- і дэманаў многіх выганялі,
і памазвалі алеем многіх хворых, і ацалялі.
- 14
- І дачуўся пра Іісуса цар Ірад,
бо вядомым стала імя Яго, і казаў: гэта Іаан Хрысціцель з мёртвых паўстаў, і таму цуды дзеюцца ім.
- 15
- Іншыя казалі: гэта Ілія,
а іншыя казалі: гэта прарок ці як адзін з прарокаў.
- 16
- А Ірад, пачуўшы,
сказаў: гэта Іаан, якому я адсек галаву, ён паўстаў з мёртвых.
- 17
- Бо сам Ірад паслаў
схапіць Іаана і звязаў яго ў цямніцы з-за Ірадыяды, жонкі Філіпа, брата свайго, таму што ажаніўся з ёю.
- 18
- Бо Іаан казаў Іраду:
не належыць табе мець жонку брата твайго.
- 19
- А Ірадыяда, гневаючыся на яго,
жадала яго забіць, ды не магла.
- 20
- Бо Ірад баяўся Іаана,
ведаючы яго як чалавека праведнага і святога, і аберагаў яго, і шмат рабіў, слухаючыся яго, і з ахвотаю яго слухаў.
- 21
- І настаў зручны дзень,
калі Ірад у гадавіну свайго нараджэння ладзіў пір вяльможам сваім, тысячаначальнікам і старэйшынам Галілейскім,
- 22
- і ўвайшла дачка Ірадыяды,
і танцавала, і дагадзіла Іраду і тым, што ўзляжалі з ім. Сказаў цар дзяўчыне: прасі ў мяне чаго хочаш, і дам табе.
- 23
- І пакляўся ёй: чаго ні папросіш у мяне, дам табе,
хоць і паўцарства майго.
- 24
- Яна ж выйшла і спытала ў маці сваёй: чаго прасіць?
Тая адказала: галаву Іаана Хрысціцеля.
- 25
- І яна адразу, паспешліва ўвайшоўшы да цара,
прасіла, кажучы: хачу каб ты цяпер жа даў мне на блюдзе галаву Іаана Хрысціцеля.
- 26
- І засмуціўся цар,
але дзеля клятвы і тых, што ўзляжалі з ім, не захацеў адмовіць ёй.
- 27
- І адразу, паслаўшы целаахоўніка,
цар загадаў прынесці галаву яго.
- 28
- Той, пайшоўшы, адсек яму галаву ў цямніцы
і прынёс на блюдзе і аддаў яе дзяўчыне, а дзяўчына аддала яе маці сваёй.
- 29
- І, дачуўшыся, вучні яго
прыйшлі і ўзялі цела яго, і паклалі яго ў магілу.
- 30
- І сабраліся апосталы да Іісуса
і расказалі Яму ўсё: і што зрабілі, і чаму навучылі.
- 31
- І сказаў ім:
пайдзіце вы самі, асобна, у пустэльнае месца і адпачніце крыху. Бо многія прыходзілі і адыходзілі, так што і паесці ім не было калі.
- 32
- І адправіліся яны ў пустэльнае месца на лодцы асобна.
- 33
- І ўбачыў народ, як яны адплывалі,
і пазналі іх многія, і пехатою з усіх гарадоў спяшаліся туды, і апярэдзілі іх, і сышліся да Яго.
- 34
- І, выйшаўшы, убачыў Іісус мноства людзей
і пашкадаваў іх, бо яны былі як авечкі без пастыра; і пачаў іх вучыць многа.
- 35
- І калі быў ужо час позні,
вучні Яго, падышоўшы да Яго, казалі: месца тут пустэльнае, і ўжо час позні,
- 36
- адпусці іх, каб пайшлі ў навакольныя вёскі ды селішчы
і купілі сабе хлеба, бо не маюць чаго есці.
- 37
- Ён жа ў адказ ім прамовіў: вы ім дайце есці.
І кажуць Яму: ці не пайсці нам купіць хлябоў дынарыяў на дзвесце і даць ім есці?
- 38
- Але Ён гаворыць ім: колькі хлябоў маеце?
Ідзіце і паглядзіце. І даведаўшыся, яны кажуць: пяць хлябоў і дзве рыбіны.
- 39
- І загадаў ім рассадзіць усіх групамі на зялёнай траве.
- 40
- І ўзляглі ў рады па сто і па пяцьдзесят.
- 41
- І, узяўшы пяць хлябоў і дзве рыбіны,
узвёўшы вочы на неба, благаславіў і пераламіў хлябы, і даваў вучням Сваім, каб разносілі ім, і дзве рыбіны падзяліў на ўсіх.
- 42
- І елі ўсе і насыціліся.
- 43
- І назбіралі кавалкаў хлеба дванаццаць поўных кашоў
і рэшты ад рыбы.
- 44
- А было тых, што елі хлябы, каля пяці тысяч мужчын.
- 45
- І адразу прымусіў вучняў Сваіх увайсці ў лодку
і адправіцца ўперад Яго на той бок да Віфсаіды, пакуль Ён адпусціць людзей.
- 46
- І, адпусціўшы іх, пайшоў на гару памаліцца.
- 47
- І як настаў вечар, лодка была пасярод мора,
а Ён адзін на зямлі.
- 48
- І ўбачыў іх, знясіленых веславаннем,
бо вецер дзьмуў насупраць ім; і каля чацвёртай варты ночы наблізіўся да іх, ідучы па моры, і хацеў абмінуць іх.
- 49
- Яны ж, убачыўшы, як Ён ідзе па моры,
падумалі, што гэта прывід, і закрычалі.
- 50
- Бо ўсе Яго бачылі і перапалохаліся.
І адразу загаварыў з імі і сказаў ім: мацуйцеся, гэта Я, не бойцеся.
- 51
- І ўвайшоў да іх у лодку;
і вецер суняўся. І яны надзвычай былі ўзрушаныя ў сабе і здзіўляліся.
- 52
- Бо не ўразумелі таго, што адбылося з хлябамі,
бо сэрца ў іх было скамянелае.
- 53
- І, пераправіўшыся, прыбылі ў зямлю Генісарэцкую,
і прысталі да берага.
- 54
- І калі выйшлі яны з лодкі,
адразу людзі пазналі Яго ,
- 55
- і, аббегшы ўсё наваколле тое,
і пачалі на пасцелях прыносіць хворых туды, дзе, па чутках, быў Ён.
- 56
- І куды б ні прыходзіў Ён,
у паселішчы, ці ў гарады, ці ў вёскі, на людных месцах клалі хворых і прасілі Яго, каб хоць да краю адзення Яго дакрануцца; і тыя, што дакраналіся да Яго, уратоўваліся.
|