- 1
- Пасля гэтага
абраў Гасподзь і іншых семдзесят вучняў і паслаў іх па двое перад абліччам Сваім у кожны горад і месца, куды Сам збіраўся ісці,
- 2
- і казаў ім: жніва многа, а работнікаў мала;
таму маліце Гаспадара жніва, каб вывеў работнікаў на жніво Сваё.
- 3
- Ідзіце!
вось Я пасылаю вас як ягнят пасярод ваўкоў.
- 4
- Не бярыце з сабой ні мяшка, ні торбы, ні абутку
і нікога ў дарозе не вітайце.
- 5
- Калі ж у які дом увойдзеце,
перш кажыце: мір дому гэтаму;
- 6
- і калі там будзе сын міру, то спачне на ім мір ваш;
а калі не, то да вас вернецца;
- 7
- і ў тым доме заставайцеся,
ешце і піце, што ў іх ёсць; бо работнік дастойны ўзнагароды сваёй. Не пераходзьце з дому ў дом.
- 8
- І калі ў які горад прыйдзеце і прымуць вас,
ешце, што вам пададуць;
- 9
- і ацаляйце хворых, якія ёсць там,
і кажыце ім: наблізілася да вас Царства Божае.
- 10
- А калі ў які горад прыйдзеце і не прымуць вас,
то, выйшаўшы на вуліцы яго, скажыце:
- 11
- і пыл, што прыстаў да нас з горада вашага, мы абтрасаем вам;
аднак тое ведайце, што наблізілася да вас Царства Божае;
- 12
- кажу вам, што Садому ў дзень той лягчэй будзе,
чым гораду таму.
- 13
- Гора табе, Харазіне! гора табе, Віфсаіда!
бо калі б у Тыры і Сідоне явіліся сілы, яўленыя ў вас, яны б даўно ўжо, седзячы ў валасяніцы і попеле, пакаяліся;
- 14
- але Тыру і Сідону лягчэй будзе на судзе, чым вам.
- 15
- І ты, Капернауме,
што да неба ўзвысіўся, да пекла будзеш нізрынуты.
- 16
- Хто слухае вас, Мяне слухае;
і хто адвяргае вас, Мяне адвяргае; а хто адвяргае Мяне, адвяргае Таго, Хто паслаў Мяне.
- 17
- Вярнуліся ж семдзесят з радасцю,
гаворачы: Госпадзі! і дэманы пакараюцца нам у імя Тваё.
- 18
- Ён жа сказаў ім: бачыў Я сатану,
што як маланка з неба ўпаў;
- 19
- Вось Я даю вам уладу
наступаць на змеяў і скарпіёнаў і на ўсю сілу варожую, і нішто не пашкодзіць вам;
- 20
- аднак таму не радуйцеся, што духі вам пакараюцца,
а радуйцеся, што імёны вашы запісаны на нябёсах.
- 21
- У той час узрадаваўся духам Іісус
і сказаў: слаўлю Цябе, Ойча, Госпадзі неба і зямлі, што Ты ўтаіў гэта ад мудрых і разумных і адкрыў гэта малым дзецям. Так, Ойча! бо гэта было добраўгодна перад Табою.
- 22
- І, павярнуўшыся да вучняў,
сказаў: усё Мне перададзена Айцом Маім, і хто ёсць Сын, не ведае ніхто, акрамя Айца, і хто ёсць Айцец, не ведае ніхто, акрамя Сына, і каму Сын хоча адкрыць.
- 23
- І, павярнуўшыся да вучняў, асобна сказаў:
блажэнныя вочы, якія бачаць тое, што вы бачыце;
- 24
- бо кажу вам, што многія прарокі і цары
хацелі ўбачыць тое, што вы бачыце, і не ўбачылі, і пачуць тое, што вы чуеце, і не пачулі.
- 25
- І вось, устаў нейкі законнік
і, спакушаючы Яго, сказаў: Настаўнік! Што мне рабіць, каб унаследаваць жыццё вечнае?
- 26
- Ён жа сказаў яму: у законе што напісана? як чытаеш?
- 27
- Той жа сказаў у адказ:
"узлюбі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёй душою тваёю, і ўсёй сілаю тваёю, і ўсім разуменнем тваім", і "бліжняга твайго, як самога сябе".
- 28
- Іісус сказаў яму: правільна ты адказаў;
рабі гэта, і будзеш жыць.
- 29
- Але той, хочучы апраўдаць сябе,
сказаў Іісусу: а хто мой бліжні?
- 30
- На гэта Іісус сказаў:
чалавек нейкі ішоў з Іерусаліма ў Іерыхон і трапіў да разбойнікаў, якія раздзелі яго і паранілі, і пайшлі, пакінуўшы ледзь жывога.
- 31
- Выпадкова адзін святар ішоў тою дарогаю
і, убачыўшы яго, прайшоў міма.
- 32
- Таксама і левіт, быўшы на тым месцы,
падышоў і, убачыўшы, прайшоў міма.
- 33
- А нейкі Самаранін, што быў ў дарозе, натрапіў на яго
і, ўбачыўшы яго, зжаліўся,
- 34
- і, падышоўшы, перавязаў раны яго, узліваючы алей і віно;
і, пасадзіўшы яго на сваю жывёліну, прывёз яго ў гасцініцу і паклапаціўся пра яго;
- 35
- а на другі дзень, ад’язджаючы,
дастаў два дынарыі і даў гаспадару гасцініцы, і сказаў яму: паклапаціся пра яго, а калі болей што патраціш, я, як вярнуся, аддам табе.
- 36
- Каторы з гэтых трох, здаецца табе,
быў бліжнім таму, хто трапіў да разбойнікаў?
- 37
- Ён сказаў: той, што ўчыніў міласць яму.
Сказаў жа яму Іісус: ідзі, і ты рабі гэтак.
- 38
- І сталася: калі яны былі ў дарозе, зайшоў Ён у адно паселішча;
і жанчына нейкая, імем Марфа, прыняла Яго ў дом свой;
- 39
- і была ў яе сястра, што звалася Марыя,
якая, сеўшы каля ног Іісуса, слухала слова Яго.
- 40
- Марфа ж клапацілася, каб як найлепш услужыць,
і, падышоўшы, сказала: Госпадзі! ці ж не абыякава Табе, што сястра мая адну мяне пакінула ўслужваць? скажы ёй, каб дапамагла мне.
- 41
- Іісус жа сказаў ёй у адказ: Марфа! Марфа!
ты клапоцішся і турбуешся пра многае,
- 42
- а толькі адно патрэбна;
Марыя ж выбрала добрую долю, якая не адымецца ў яе.
|