- 1
- І сабраліся да Яго фарысеі і некаторыя з кніжнікаў,
што прыйшлі з Іерусаліма;
- 2
- і, убачыўшы некаторых з вучняў Яго,
як яны елі хлеб нячыстымі, гэта значыць непамытымі, рукамі, дакаралі.
- 3
- Бо фарысеі і ўсе іудзеі
не ядуць, пакуль не памыюць дбайна рук, трымаючыся падання старцаў;
- 4
- і пасля рынку, пакуль не амыюцца, не ядуць.
Ёсць і многае іншае, чаго яны прынялі трымацца: абмывання чашаў, і кубкаў, і катлоў, і лаваў.
- 5
- Потым пытаюцца ў Яго фарысеі і кніжнікі:
чаму вучні Твае не жывуць згодна з паданнем старцаў, а непамытымі рукамі ядуць хлеб?
- 6
- А Ён у адказ гаворыць ім:
добра прарочыў Ісаія пра вас, крывадушных, як напісана: "людзі гэтыя вуснамі шануюць Мяне, а сэрца іх далёка ад Мяне;
- 7
- але марна ўшаноўваюць Мяне,
навучаючы вучэнням, устанаўленням чалавечым".
- 8
- Бо, пакінуўшы запаведзь Божую,
трымаецеся вы падання чалавечага, абмывання кубкаў і чашаў ды многае іншае, падобнае да таго, робіце.
- 9
- І казаў ім:
хораша вы абыходзіце запаведзь Божую, каб сваё паданне захаваць!
- 10
- Бо Маісей сказаў: "шануй бацьку твайго і маці тваю",
і хто зласловіць на бацьку альбо маці, няхай смерцю памрэ.
- 11
- А вы гаворыце: калі скажа чалавек бацьку альбо маці:
"тое, чым бы ты ад мяне пакарыстаўся, гэта карван (што значыць дар Богу)",
- 12
- тады ўжо дазваляеце яму нічога не рабіць
для бацькі альбо для маці сваёй,
- 13
- парушаючы слова Божае паданнем вашым,
якое вы перадаяце; і многае падобнае да таго робіце.
- 14
- І, паклікаўшы ўсіх людзей,
казаў ім: паслухайце Мяне ўсе і зразумейце.
- 15
- Няма нічога, што, уваходзячы ў чалавека звонку,
магло б апаганіць яго; але што выходзіць з яго, тое апаганьвае чалавека.
- 16
- Калі хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!
- 17
- І калі ад людзей Ён увайшоў у дом,
спыталіся ў Яго вучні Яго аб прытчы.
- 18
- І сказаў ім: няўжо і вы такія неразумныя?
Няўжо не разумееце, што ўсё тое, што звонку ўваходзіць у чалавека, не можа апаганіць яго?
- 19
- Бо не ў сэрца яго ўваходзіць, а ў чэрава,
і выходзіць прэч, таму ўсякая ежа чыстая.
- 20
- І казаў: тое, што выходзіць з чалавека, апаганьвае чалавека;
- 21
- Бо знутры, з сэрца чалавечага помыслы ліхія выходзяць,
пралюбадзействы, блуд, забойствы,
- 22
- крадзяжы, ліхвярства, злоба, каварства, распуснасць,
вока зайздроснае, хуленне, ганарлівасць, шаленства;
- 23
- усё гэтае зло знутры выходзіць і апаганьвае чалавека.
- 24
- І, рушыўшы адтуль,
пайшоў у землі Тырскія і Сідонскія; і, увайшоўшы ў дом, не хацеў, каб хто даведаўся; але не змог утаіцца.
- 25
- Бо пачула пра Яго жанчына,
дачка якой мела ў сабе нячыстага духа, і, прыйшоўшы, упала да ног Яго;
- 26
- а жанчына тая была язычніца, сірафінікіянка родам;
і прасіла Яго, каб выгнаў дэмана з яе дачкі.
- 27
- Але Іісус сказаў ёй: дай перш насыціцца дзецям,
бо нядобра ўзяць хлеб ад дзяцей і кінуць сабачанятам.
- 28
- Яна ж у адказ гаворыць Яму: так, Госпадзі!
але і сабачаняты пад сталом ядуць крошкі ў дзяцей.
- 29
- І сказаў ёй: за гэтыя словы ідзі,
выйшаў дэман з дачкі тваёй.
- 30
- І, прыйшоўшы ў дом свой, яна знайшла,
што дэман выйшаў і дачка ляжыць на пасцелі.
- 31
- І зноў, выйшаўшы з межаў Тырскіх і Сідонскіх,
прыйшоў Іісус да мора Галілейскага ў землі Дзесяцігароддзя.
- 32
- І прыводзяць да Яго глухога коснаязыкага
і просяць, каб Ён усклаў руку на яго.
- 33
- І, адвёўшы яго ад народу ўбок,
улажыў пальцы Свае ў вушы яго і, плюнуўшы, дакрануўся да языка яго;
- 34
- і, узвёўшы вочы на неба,
уздыхнуў і сказаў яму: "эффафа", што значыць "адкрыйся".
- 35
- І адразу адкрыліся вушы яго
і развязаліся путы яго языка, і пачаў гаварыць выразна.
- 36
- І загадаў ім, каб не казалі нікому.
Але чым больш Ён загадваў ім, тым больш абвяшчалі.
- 37
- І надзвычай здзіўляліся,
кажучы: добра ўсё зрабіў: і глухім дае чуць, і нямым гаварыць.
|