- 1
- Калі ж настала раніца,
зрабілі нараду ўсе першасвятары і старэйшыны народу супраць Іісуса, каб аддаць Яго на смерць:
- 2
- і звязаўшы Яго,
завялі і перадалі Яго Понцію Пілату, намесніку.
- 3
- Тады Іуда, які выдаў Яго,
убачыўшы, што засудзілі Яго, і раскаяўшыся, аддаў трыццаць срэбранікаў першасвятарам і старэйшынам,
- 4
- кажучы: саграшыў я, прадаўшы кроў нявінную.
Яны ж сказалі: што нам да таго? глядзі сам.
- 5
- І кінуўшы срэбранікі ў храме, ён адышоў;
і пайшоўшы, павесіўся.
- 6
- Першасвятары, узяўшы срэбранікі, сказалі:
не дазваляецца класці іх у храмавую скарбніцу, бо гэта цана крыві.
- 7
- І зрабіўшы нараду,
купілі на іх поле ганчара для пахавання чужынцаў;
- 8
- таму і называецца поле тое "полем крыві" па сённяшні дзень;
- 9
- тады збылося сказанае праз прарока Іерамію,
які кажа: "і ўзялі трыццаць срэбранікаў, цану Ацэненага, Якога ацанілі сыны Ізраілевы,
- 10
- і далі іх за поле ганчара,
як сказаў мне Гасподзь".
- 11
- Іісус жа стаў перад намеснікам.
І запытаў у Яго намеснік, кажучы: Ты Цар Іудзейскі? Іісус жа сказаў яму: ты кажаш.
- 12
- І калі вінавацілі Яго першасвятары і старэйшыны,
Ён нічога не адказваў.
- 13
- Тады кажа Яму Пілат:
ці не чуеш, колькі сведчаць супроць Цябе?
- 14
- І не адказваў яму на ніводнае слова,
так што намеснік вельмі здзіўляўся.
- 15
- А на свята намеснік меў звычай
адпускаць народу аднаго вязня, якога б хацелі.
- 16
- Быў тады ў іх вядомы вязень,
званы Варава.
- 17
- І вось, як сабраліся яны, сказаў ім Пілат:
каго хочаце, каб я адпусціў вам: Вараву ці Іісуса, якога завуць Хрыстом?
- 18
- Бо ведаў, што з зайдрасці выдалі Яго.
- 19
- Тым часам, як сядзеў ён на судовым месцы,
жонка яго паслала яму сказаць: не рабі нічога Праведніку Таму, бо я сёння ў сне шмат адцярпела за Яго.
- 20
- Але першасвятары і старэйшыны
падбухторылі люд прасіць Вараву, а Іісуса загубіць.
- 21
- Тады намеснік сказаў ім у адказ:
каго хочаце з двух, каб я адпусціў вам? Яны сказалі: Вараву.
- 22
- Кажа ім Пілат:
што ж мне зрабіць з Іісусам, якога завуць Хрыстом? Кажуць яму ўсе: няхай будзе распяты!
- 23
- Намеснік жа сказаў: якое ж ліха ўчыніў Ён?
Але яны яшчэ мацней крычалі: няхай будзе распяты!
- 24
- Пілат, бачачы,
што нічога не дапамагае, а неспакой расце, узяў вады і ўмыў рукі перад людзьмі, кажучы: невінаваты я ў крыві Праведніка Гэтага; глядзіце самі.
- 25
- І, адказваючы, увесь люд сказаў:
Кроў Яго на нас і на дзецях нашых.
- 26
- Тады адпусціў ім Вараву,
а Іісуса, біўшы, аддаў на распяцце.
- 27
- Тады воіны намеснікавы, узяўшы Іісуса ў прэторыю,
сабралі на Яго цэлы полк,
- 28
- і раздзеўшы Яго, надзелі на Яго баграніцу;
- 29
- і, сплёўшы вянец з цёрну, усклалі на галаву Яму
і далі Яму ў правую руку кій, і, стаўшы на калені перад Ім, кпілі з Яго, кажучы: радуйся, Цару Іудзейскі?
- 30
- і плявалі на Яго
і, узяўшы кій, білі па галаве Яго.
- 31
- І калі накпіліся з Яго,
знялі з Яго пурпуру і апранулі Яго ў адзежу Ягоную, і павялі Яго на распяцце.
- 32
- Выходзячы, спаткалі яны аднаго Кірынеяніна, імем Сіман:
яго і прымусілі несці крыж Яго.
- 33
- І прыйшоўшы на месца, якое называецца Галгофа,
што азначае "месца чэрапа",
- 34
- далі Яму піць воцату, змяшанага з жоўцю;
і, пакаштаваўшы, не хацеў піць.
- 35
- Тыя, што ўкрыжавалі Яго,
дзялілі адзежу Яго, кідаючы жэрабя;
- 36
- і, седзячы, вартавалі Яго там;
- 37
- і змясцілі над галавою Яго надпіс з віною Яго:
гэта Іісус, Цар Іудзейскі.
- 38
- Тады ўкрыжавалі з Ім двух разбойнікаў:
аднаго па правы бок, а другога па левы.
- 39
- А тыя, што міма праходзілі, зневажалі Яго,
ківаючы галовамі сваімі
- 40
- і кажучы:
Ты, што разбураеш храм і за тры дні будуеш! уратуй Сябе Самога. Калі Ты Сын Божы, сыдзі з крыжа.
- 41
- Падобна і першасвятары з кніжнікамі
і старэйшынамі і фарысеямі, насміхаючыся, казалі:
- 42
- іншых ратаваў, а Самога Сябе не можа ўратаваць.
Калі Ён Цар Ізраілеў, няхай цяпер сыдзе з крыжа, і ўверуем у Яго;
- 43
- спадзяваўся на Бога:
няхай цяпер выбавіць Яго, калі Ён угодны Яму. Бо Ён сказаў: Я Божы Сын.
- 44
- Таксама і разбойнікі,
укрыжаваныя з Ім, ганьбілі Яго.
- 45
- Ад шостай жа гадзіны цемра настала па ўсёй зямлі
да гадзіны дзевятай;
- 46
- а каля дзевятай гадзіны ўскрыкнуў Іісус моцным голасам,
кажучы: Ілі, Ілі! лема савахфані? што азначае: Божа Мой, Божа Мой! чаму Ты Мяне пакінуў?
- 47
- Некаторыя з тых, што стаялі там,
чуючы гэта, казалі: Ілію кліча Ён.
- 48
- І адразу пабег адзін з іх,
узяў губку, намачыў у воцат і, насадзіўшы на кій, даваў Яму піць;
- 49
- а другія казалі: чакай;
пабачым, ці прыйдзе Ілія ўратаваць Яго.
- 50
- Іісус жа, зноў ўскрыкнуўшы моцным голасам, спусціў дух.
- 51
- І вось, завеса храма разадралася напалам, зверху данізу;
і зямля здрыганулася; і каменне раскалолася;
- 52
- і магілы расчыніліся; і многія целы памерлых паўсталі;
- 53
- і выйшаўшы з магіл пасля ўваскрэсення Яго,
ўвайшлі ў святы горад і явіліся многім.
- 54
- Сотнік жа і тыя, што з ім вартавалі Іісуса,
бачачы землятрус і ўсё, што адбылося, перапалохаліся вельмі і казалі: сапраўды Ён быў Сын Божы.
- 55
- Там былі таксама і глядзелі здалёк многія жанчыны,
якія ішлі следам за Іісусам з Галілеі, служачы Яму;
- 56
- сярод іх былі Марыя Магдаліна
і Марыя, маці Іакава і Іасіі, і маці сыноў Зевядзеевых.
- 57
- Калі ж звечарэла,
прыйшоў багаты чалавек з Арымафеі, імем Іосіф, які таксама вучыўся ў Іісуса;
- 58
- ён, прыйшоўшы да Пілата, прасіў цела Іісусава.
Тады Пілат загадаў аддаць цела.
- 59
- І ўзяўшы цела,
Іосіф абгарнуў яго чыстаю плашчаніцаю
- 60
- і паклаў яго ў новай сваёй магіле,
якую высек у скале; і прываліўшы вялікі камень да дзвярэй магілы, адышоў.
- 61
- Была ж там Марыя Магдаліна і другая Марыя,
якія сядзелі насупраць магілы.
- 62
- На другі дзень, які ідзе за пятніцай,
сабраліся першасвятары і фарысеі да Пілата
- 63
- і казалі: пане! мы ўспомнілі,
што ашуканец той, яшчэ калі быў жывы, сказаў: "праз тры дні ўваскрэсну";
- 64
- дык вось, загадай вартаваць магілу да трэцяга дня,
каб вучні Яго, прыйшоўшы ўначы, не ўкралі Яго і не сказалі народу: "уваскрэс з мёртвых", і будзе апошняе ашуканства горшае за першае.
- 65
- А Пілат сказаў ім: маеце варту;
ідзіце, ахоўвайце, як ведаеце.
|