- 1
- Іісус жа за шэсць дзён да Пасхi прыйшоў у Вiфанiю,
дзе быў Лазар памерлы, якога Ён уваскрасiў з мёртвых.
- 2
- І прыгатавалі Яму вячэру там,
i Марфа прыслугоўвала, а Лазар быў адным з тых, што ўзляжалі з Ім.
- 3
- Марыя ж, узяўшы фунт міра з нарду чыстага, шматкаштоўнага,
памазала ногi Іісусавы i выцерла валасамi сваiмi ногi Яго, i дом напоўнiўся духмянасцю мiра.
- 4
- Тады кажа адзiн з вучняў Яго, Іуда Сіманаў Іскарыёт,
якi меўся выдаць Яго:
- 5
- чаму гэтае міра не прадалi за трыста дынарыяў
i не раздалi ўбогiм?
- 6
- Сказаў жа ён гэта не таму, што клапацiўся пра ўбогiх,
а таму, што быў злодзеем i, маючы скарбонку, краў тое, што туды клалi.
- 7
- Сказаў тады Іісус: пакiнь яе,
каб на дзень пахавання Майго яна захавала гэта,
- 8
- таму што ўбогiх заўсёды маеце з сабою, а Мяне не заўсёды маеце.
- 9
- Даведалася ж мноства народу з Іудзеяў, што Ён там,
i папрыходзілi не толькi дзеля Іісуса, але i каб пабачыць Лазара, якога Ён уваскрасiў з мёртвых.
- 10
- А першасвятары пастанавiлi i Лазара забiць,
- 11
- бо многія з Іудзеяў дзеля яго прыходзiлi
i веравалi ў Іісуса.
- 12
- На другі дзень мноства людзей, якія прыйшлі на свята,
пачуўшы, што Іісус iдзе ў Іерусалiм,
- 13
- узялi пальмавыя галіны
i выйшлi насустрач Яму, i ўсклікалi: Асанна! Благаславёны Той, Хто прыходзіць у iмя Гасподняе, Цар Ізраiлеў!
- 14
- Іісус жа, знайшоўшы асляня, сеў на яго,
як напiсана:
- 15
- "не бойся, дачка Сіёна!
вось Цар твой iдзе, седзячы на маладым асле".
- 16
- Гэтага спачатку не зразумелi вучнi Яго,
а калі праслаўлены быў Іісус, тады яны ўспомнiлi, што гэта было пра Яго напiсана i гэта зрабiлi Яму.
- 17
- Народ жа, якi быў з Ім раней, сведчыў,
што Ён выклiкаў Лазара з магiлы i ўваскрасiў Яго з мёртвых;
- 18
- таму і выйшаў насустрач Яму народ,
бо чуў, што Ён зрабiў гэты цуд.
- 19
- А фарысеi гаварылi мiж сабою:
бачыце, што нiчога не дапамагае? вось, увесь свет за Ім пайшоў.
- 20
- Былi i некаторыя Эліны сярод тых,
што прыйшлі, каб пакланіцца ў свята;
- 21
- яны падышлi да Фiлiпа, які быў з Вiфсаiды Галiлейскай,
i прасiлi яго, кажучы: спадар, мы хочам Іісуса бачыць.
- 22
- Прыходзіць Фiлiп i кажа пра гэта Андрэю;
а потым Андрэй і Фiлiп кажуць Іісусу.
- 23
- Іісус жа сказаў iм у адказ:
надышоў час быць праслаўленым Сыну Чалавечаму;
- 24
- праўду, праўду кажу вам:
калi зерне пшанiчнае, упаўшы ў зямлю, не памрэ, то яно застанецца адно, а калi памрэ, то багаты плён дасць;
- 25
- хто любiць душу сваю, той загубiць яе,
а хто ненавiдзiць душу сваю ў свеце гэтым, для жыцця вечнага захавае яе;
- 26
- калі хто Мне служыць, няхай iдзе ўслед за Мною;
i дзе Я, там i слуга Мой будзе; i калі хто Мне служыць, ушануе яго Айцец Мой;
- 27
- цяпер душа Мая ўстрывожана;
i што Мне сказаць? Ойча, збаў Мяне ад гадзіны гэтай! але дзеля гэтага Я прыйшоў, на гадзіну гэтую;
- 28
- Ойча, праслаў iмя Тваё!
Прыйшоў тады голас з неба: i праславiў, i яшчэ праслаўлю.
- 29
- Народ жа, якi стаяў i чуў тое, казаў: гэта гром.
Іншыя казалi: Ангел прамаўляў да Яго.
- 30
- На гэта Іісус сказаў:
не дзеля Мяне быў голас гэты, а дзеля вас;
- 31
- цяпер суд свету гэтаму;
цяпер князь свету гэтага выгнаны будзе вон;
- 32
- і калі Я буду ўзнесены ад зямлі, усiх прыцягну да Сябе.
- 33
- Гэта Ён гаварыў, указваючы, якою смерцю Ён мае памерцi.
- 34
- Адказаў Яму народ:
мы чулi з закону, што Хрыстос застаецца на векі; дык як жа Ты кажаш, што ўзнесены павінен быць Сын Чалавечы? хто Гэты Сын Чалавечы?
- 35
- Сказаў iм тады Іісус: яшчэ на малы час святло з вамi;
хадзiце, пакуль святло маеце, каб цемра вас не агарнула; а хто ходзiць у цемры, той не ведае, куды ідзе;
- 36
- Пакуль святло маеце, веруйце ў святло, каб стаць сынамi святла.
Прамовіў гэта Іісус і, адышоўшы, скрыўся ад iх.
- 37
- І хоць гэтулькі цудаў зрабiў Ён перад iмi, яны не веравалi ў Яго,
- 38
- каб збылося слова Ісаіi прарока,
якi казаў: Госпадзі! хто паверыў пачутаму ад нас, i рука Гасподняя каму адкрылася?
- 39
- З-за таго не маглi яны вераваць,
што, як яшчэ сказаў Ісаія:
- 40
- Ён асляпiў вочы iх i скамяніў сэрцы iх,
каб не бачылi вачыма i не разумелi сэрцам, i не звярнулiся, каб Я ацаліў iх.
- 41
- Гэта сказаў Ісаія, калi бачыў славу Яго i гаварыў пра Яго.
- 42
- Аднак жа i з начальнiкаў многiя ўверавалi ў Яго,
але з-за фарысеяў не прызнавалiся, каб іх не адлучылі ад сінагогі,
- 43
- бо яны ўзлюбiлi больш славу чалавечую, чым славу Божую.
- 44
- Іісус жа ўсклікнуў i сказаў:
хто веруе ў Мяне, не ў Мяне веруе, а ў Таго, Хто паслаў Мяне;
- 45
- і хто бачыць Мяне, бачыць Таго, Хто паслаў Мяне;
- 46
- Я — святло, у свет прыйшоў,
каб кожны, хто веруе ў Мяне, не застаўся ў цемры;
- 47
- і калi хто пачуе словы Мае i не паверыць, Я не суджу яго,
бо Я прыйшоў не судзiць свет, але збавіць свет;
- 48
- хто адвяргае Мяне i не прымае слоў Маiх,
мае суддзю сабе: слова, якое Я прамаўляў, яно будзе судзiць яго ў апошнi дзень;
- 49
- бо Я не ад Сябе прамаўляў,
а Айцец, Які паслаў Мяне, Ён Мне запаведзь даў, што казаць i што прамаўляць;
- 50
- і Я ведаю, што запаведзь Яго ёсць жыццё вечнае;
таму тое, што Я кажу, як сказаў Мне Айцец, так і кажу.
|