- 1
- І ўстала ўсё мноства іх,
і павялі Яго да Пілата,
- 2
- І пачалі абвінавачваць Яго,
гаворачы: мы выявілі, што Ён падбухторвае народ наш і забараняе даваць падатак кесару, называючы Сябе Хрыстом Царом.
- 3
- Пілат запытаў Яго, кажучы: Ты Цар Іудзейскі?
Ён жа сказаў Яму ў адказ: ты кажаш.
- 4
- І Пілат сказаў першасвятарам і народу:
я не знаходжу ніякай віны ў Гэтым Чалавеку.
- 5
- Але яны настойвалі,
кажучы, што Ён бунтуе народ, навучаючы па ўсёй Іудзеі, пачаўшы з Галілеі аж дасюль.
- 6
- Пілат жа, пачуўшы пра Галілею,
спытаўся: хіба Гэты Чалавек Галілеянін?
- 7
- І, даведаўшыся, што Ён з уладанняў Ірадавых,
паслаў Яго да Ірада, які таксама быў у Іерусаліме ў тыя дні.
- 8
- Ірад жа, убачыўшы Іісуса, вельмі ўзрадаваўся,
бо ён даўно ўжо хацеў бачыць Яго, паколькі чуў пра Яго многа і спадзяваўся ўбачыць нейкае знаменне, Ім здзейсненае;
- 9
- і задаваў Яму шмат пытанняў,
але Ён нічога не адказваў яму.
- 10
- І стаялі першасвятары і кніжнікі, і зацята абвінавачвалі Яго.
- 11
- А Ірад са сваімі воінамі,
зняважыўшы Яго і наглуміўшыся, апрануў Яго ў светлую адзежу і адаслаў Яго да Пілата.
- 12
- І зрабіліся прыяцелямі між сабою Пілат і Ірад у той дзень;
раней жа мелі варожасць адзін да аднаго.
- 13
- Пілат жа, склікаўшы першасвятароў і начальнікаў, і народ,
- 14
- сказаў ім:
вы прывялі да мяне Гэтага Чалавека, Які нібыта бухторыць народ; і вось я перад вамі расследаваў і не знайшоў у Чалавеку Гэтым ніякай віны з таго, у чым вы Яго абвінавачваеце;
- 15
- і Ірад таксама, бо я пасылаў да яго,
і вось нічога вартага смерці не зроблена Ім;
- 16
- таму, пакараўшы Яго, адпушчу.
- 17
- А яму трэба было дзеля свята адпусціць ім аднаго вязня.
- 18
- Але яны закрычалі ўсе разам,
кажучы: смерць Яму! адпусці ж нам Вараву.
- 19
- А той быў за нейкі бунт, учынены ў горадзе,
і забойства пасаджаны ў цямніцу.
- 20
- І зноў Пілат узвысіў голас,
хочучы адпусціць Іісуса.
- 21
- Але яны крычалі, кажучы: распні, распні Яго!
- 22
- І трэці раз сказаў ім: якое ж зло ўчыніў Ён?
нічога вартага смерці я не знайшоў у Ім; таму, пакараўшы Яго, адпушчу.
- 23
- Яны ж настойвалі з моцнымі крыкамі, патрабуючы,
каб Ён быў распяты; і перамаглі крыкі іх і першасвятароў.
- 24
- І Пілат вырашыў, каб было паводле патрабавання іх,
- 25
- і адпусціў пасаджанага за бунт і забойства ў цямніцу,
якога яны прасілі, а Іісуса аддаў на іх волю.
- 26
- І калі павялі Яго,
то, забраўшы нейкага Сімана Кірынеяніна, які ішоў з поля, усклалі на яго крыж, каб нёс за Іісусам.
- 27
- І ўслед за Ім ішло вялікае мноства народу і жанчын,
якія рыдалі і галасілі па Ім.
- 28
- Абярнуўшыся да іх,
Іісус сказаў: дочкі Іерусалімскія! не плачце па Мне, а плачце па сабе і дзецях вашых;
- 29
- бо вось надыходзяць дні,
у якія скажуць: "блажэнныя няплодныя, і ўлонні, якія не раджалі, і грудзі, якія не кармілі";
- 30
- тады пачнуць гаварыць гарам: "упадзіце на нас",
і ўзгоркам: "пакрыйце нас";
- 31
- бо калі з зялёным дрэвам гэта робяць,
то з сухім што будзе?
- 32
- Вялі ж з Ім яшчэ і двух злачынцаў, каб пакараць смерцю.
- 33
- І калі прыйшлі на месца, званае Лобным,
там распялі Яго і злачынцаў, аднаго справа, а другога злева.
- 34
- Іісус жа казаў: Ойча! даруй ім,
бо яны не ведаюць, што робяць. І, дзелячы адзежу Яго, кідалі жэрабя.
- 35
- І стаялі людзі і глядзелі.
Насміхаліся з імі разам і начальнікі, кажучы: іншых збаўляў, няхай збавіць Самога Сябе, калі Ён Хрыстос, Божы абраннік.
- 36
- Глуміліся з Яго і воіны,
падыходзячы і падносячы Яму воцат,
- 37
- і кажучы: калі Ты Цар Іудзейскі, збаў Самога Сябе.
- 38
- Быў жа і надпіс
напісаны над Ім літарамі грэчаскімі і рымскімі і яўрэйскімі: Гэта Цар Іудзейскі.
- 39
- І адзін з павешаных злачынцаў зневажаў Яго,
кажучы: калі Ты Хрыстос, збаў Сябе і нас.
- 40
- Другі ж у адказ, сунімаючы яго,
казаў: хіба ты не баішся Бога, бо сам на тое ж асуджаны?
- 41
- але мы — справядліва,
бо належнае за ўчынкі нашы атрымліваем, а Ён нічога дрэннага не зрабіў.
- 42
- І сказаў Іісусу: памяні мяне, Госпадзі,
калі прыйдзеш у Царства Тваё.
- 43
- І сказаў яму Іісус: праўду кажу табе,
сёння са Мною будзеш у раі.
- 44
- Было ж каля шостай гадзіны,
і цемра была па ўсёй зямлі да гадзіны дзевятай;
- 45
- і памеркла сонца,
і завеса ў храме разадралася напалам.
- 46
- І, ускрыкнуўшы моцным голасам,
Іісус сказаў: Ойча! у рукі Твае аддаю дух Мой! І, сказаўшы гэта, спусціў дух.
- 47
- Сотнік жа, убачыўшы, што адбылося, праславіў Бога,
кажучы: сапраўды, Чалавек Гэты быў праведны.
- 48
- І ўсе людзі, якія сабраліся на гэтае відовішча,
убачыўшы, што адбылося, вярталіся, б’ючы сябе ў грудзі.
- 49
- Усе ж знаёмыя Яго
і жанчыны, якія прыйшлі следам за Ім з Галілеі, стаялі воддаль і глядзелі на гэта.
- 50
- І вось муж па імені Іосіф, саветнік,
чалавек добры і праведны,
- 51
- які не далучыўся да рашэння і справы іх,
з Арымафеі, горада Іудзейскага, і ён таксама чакаў Царства Божага;
- 52
- прыйшоўшы да Пілата, ён прасіў цела Іісусава;
- 53
- і, зняўшы Яго, абвіў плашчаніцаю
і паклаў Яго ў магілу, высечаную у скале, дзе яшчэ ніхто не ляжаў.
- 54
- А дзень той быў пятніца,
і наставала субота.
- 55
- І, пайшоўшы ўслед, жанчыны, што прыйшлі з Ім з Галілеі,
бачылі магілу і як было пакладзена цела Яго;
- 56
- вярнуўшыся, яны падрыхтавалі духмянасці і міра;
у суботу ж адпачывалі, паводле запаведзі.
|