- 1
- І зноў пачаў вучыць каля мора,
і сабралася да Яго народу мноства, так што Ён увайшоў у лодку на моры і сядзеў, а ўвесь народ быў на зямлі пры моры.
- 2
- І навучаў іх многа прытчамі,
і гаварыў ім у павучэнні Сваім:
- 3
- слухайце: вось, выйшаў сейбіт сеяць;
- 4
- і сталася, калі сеяў,
адно ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі ды падзяўблі тое;
- 5
- іншае ўпала сярод камення, дзе няшмат было зямлі,
і неўзабаве ўзышло, бо зямля была неглыбокая;
- 6
- калі ж сонца паднялося — завяла
і, не маючы кораня, засохла;
- 7
- іншае ўпала ў церні,
і выраслі церні і заглушылі яго, і яно не дало плоду;
- 8
- а іншае ўпала на добрую зямлю
і дало плод, што падымаўся і ўзрастаў, і ўрадзіла па трыццаць, і па шэсцьдзесят, і па сто.
- 9
- І казаў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!
- 10
- Калі ж Ён застаўся адзін,
тыя, што былі пры Ім, разам з дванаццаццю спыталі Яго аб прытчы.
- 11
- І сказаў ім: вам дадзена ведаць тайны Царства Божага,
а тым, хто звонку, у прытчах усё даецца;
- 12
- каб яны, гледзячы, бачылі і не ўспрымалі,
і, слухаючы, чулі і не разумелі, каб не звярнуліся і не былі ім адпушчаныя грахі.
- 13
- І кажа ім: не разумееце прытчы гэтай?
Як жа ўсе прытчы зразумееце?
- 14
- Сейбіт слова сее.
- 15
- І вось тыя, што пры дарозе,
дзе сеецца слова: калі пачуюць, адразу прыходзіць сатана і забірае пасеянае ў сэрцах іх.
- 16
- Таксама і пасеянае сярод камення — гэта тыя,
якія, пачуўшы слова, адразу прымаюць яго з радасцю,
- 17
- але не маюць кораня ў сабе і нетрывалыя;
калі настане ўціск або ганенне з-за слова, адразу спакушаюцца.
- 18
- А ў цернях пасеянае — гэта тыя, што чуюць слова,
- 19
- але турботы гэтага веку
і спакуса багацця ды іншыя захапленні, уваходзячы ў іх, заглушаюць слова, і яно застаецца бясплодным.
- 20
- А пасеянае на добрай зямлі — гэта тыя,
якія слухаюць слова і прымаюць, і даюць плод па трыццаць, і па шэсцьдзесят, і па сто.
- 21
- І сказаў ім: хіба свечка прыносіцца,
каб паставіць яе пад пасудзіну ці пад ложак? хіба не дзеля таго, каб паставіць яе на падсвечнік?
- 22
- Бо няма нічога таемнага, каб не стала яўным,
і нішто не бывае схавана, каб не адкрылася.
- 23
- Калі хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!
- 24
- І казаў ім: заўважайце, што чуеце.
Якою мераю мераеце, такою і вам адмераецца, і дададзена будзе вам, хто слухае.
- 25
- Бо хто мае, таму дадзена будзе,
а хто не мае, адымецца ў яго і тое, што мае.
- 26
- І казаў: так і Царства Божае,
як чалавек, калі кіне зерне ў зямлю;
- 27
- і спіць, і ўстае ўночы і ўдзень,
а як насенне ўзыходзіць і расце, не ведае ён.
- 28
- Бо зямля сама па сабе родзіць напачатку зелень,
потым колас, тады напаўняе зерне ў коласе.
- 29
- Калі ж выспее плод,
адразу пасылае серп, бо надышло жніво.
- 30
- І казаў: з чым параўнаем Царства Божае?
Ці якой прытчаю выявім яго?
- 31
- Яно як зерне гарчычнае,
што, калі сеецца ў зямлю, то меншае за ўсё насенне на зямлі,
- 32
- а калі пасеяна,
вырастае і робіцца большым за ўсю зеляніну і пускае вялікае галлё, так што ў засені яго могуць знайсці прытулак птушкі нябесныя.
- 33
- І многімі такімі прытчамі абвяшчаў ім слова,
наколькі маглі яны слухаць.
- 34
- Без прытчы не прамаўляў да іх,
а вучням Сваім асобна тлумачыў усё.
- 35
- І кажа ім у той дзень з надыходам вечара: пераправімся на той бок.
- 36
- І яны, адпусціўшы людзей,
бяруць Яго з сабою, як Ён быў у лодцы; і яшчэ лодкі былі з Ім.
- 37
- І ўзнялася ад ветру вялікая бура;
хвалі захлёствалі лодку, так што яна ўжо напаўнялася.
- 38
- А Ён на карме спаў на ўзгалоўі.
І будзяць Яго, і кажуць Яму: Настаўнік! хіба не хвалюе Цябе, што мы гінем?
- 39
- І, устаўшы, Ён забараніў ветру
і кажа мору: сціхні, перастань. І суняўся вецер і настала ціша вялікая.
- 40
- І кажа ім: чаго вы такія палахлівыя?
як гэта не маеце веры?
- 41
- І напоўніліся страхам вялікім,
і гаварылі між сабою: хто ж гэта Ён, калі і вецер, і мора слухаюцца Яго?
|