- 1
- І сталася пасля гэтага: Ён праходзіў па гарадах і вёсках,
прапаведуючы і дабравесцячы Царства Божае, і дванаццаць з Ім,
- 2
- і некаторыя жанчыны,
што былі ацалёныя ад духаў злых і немачаў: Марыя, званая Магдалінаю, з якой выйшла сем дэманаў,
- 3
- Іаанна, жонка Хузы, домаўпраўніка Ірадавага,
і Сусанна, і многія іншыя, што служылі Яму маёмасцю сваёй.
- 4
- Калі ж сабралася мноства народу
і з усіх гарадоў папрыходзілі да Яго, Ён сказаў прытчай:
- 5
- Выйшаў сейбіт сеяць насенне сваё;
і калі сеяў, адно ўпала пры дарозе і было патаптана, і птушкі нябесныя падзяўблі яго;
- 6
- а іншае ўпала на камень
і, узышоўшы, засохла, бо не мела вільгаці;
- 7
- а іншае ўпала ў церні,
і выраслі церні і заглушылі яго;
- 8
- а іншае ўпала на добрую зямлю
і, узышоўшы, урадзіла плод у сто крат. Сказаўшы гэта, Іісус заклікаў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!
- 9
- Вучні ж Яго пыталіся ў Яго, кажучы: што б значыла прытча гэта?
- 10
- Ён жа сказаў:
вам дадзена ведаць тайны Царства Божага, а астатнім — у прытчах, каб яны бачачы не бачылі і чуючы не разумелі.
- 11
- Вось што значыць прытча гэтая: насенне ёсць слова Божае;
- 12
- і якое пры дарозе — гэта тыя,
што слухаюць, але потым прыходзіць дыявал і забірае слова з сэрцаў іх, каб не ўверавалі яны і не былі збаўленыя;
- 13
- а якое на камені ўпала — гэта тыя,
што, пачуўшы, з радасцю прымаюць слова, але яны не маюць кораня і да часу веруюць, а ў час выпрабавання адпадаюць;
- 14
- а што ўпала ў церні — гэта тыя,
што пачулі, але турботамі, багаццем і ўцехамі жыццёвымі на шляху сваім заглушаюцца і не даюць плёну;
- 15
- а што на добрай зямлі — гэта тыя,
што, пачуўшы слова, захоўваюць яго ў шчырым і добрым сэрцы і даюць плод у цярплівасці. Сказаўшы гэта, Іісус заклікаў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!
- 16
- Ніхто, запаліўшы свечку,
не пакрывае яе пасудзінай або не ставіць пад ложак, а ставіць яе на падсвечнік, каб тыя, што ўваходзяць, бачылі святло.
- 17
- Бо няма нічога таемнага, што б не стала яўным,
ні схаванага, што б не стала вядомым і не выявілася.
- 18
- Так што сачыце, як вы слухаеце;
бо хто мае, таму дадзена будзе, а хто не мае, адымецца ў таго і тое, што ён думае, нібы мае.
- 19
- І прыйшлі да Яго Маці і браты Яго,
і не маглі даступіцца да Яго з-за натоўпу.
- 20
- І паведамілі Яму, кажучы:
Маці Твая і браты Твае стаяць на дварэ і хочуць Цябе ўбачыць.
- 21
- Ён жа сказаў ім у адказ: Маці Мая і браты Мае — гэта тыя,
што слухаюць слова Божае і выконваюць яго.
- 22
- І сталася ў адзін з тых дзён:
увайшоў Ён у лодку з вучнямі Сваімі і сказаў ім: пераправімся на той бок возера. І яны адплылі.
- 23
- Калі ж плылі, Ён заснуў.
І наляцеў бурны вецер на возера, і пачало заліваць іх, і былі яны ў небяспецы.
- 24
- І, падышоўшы, разбудзілі Яго
і сказалі: Настаўнік! Настаўнік! мы гінем! Ён жа, устаўшы, забараніў ветру і хвалям вады, і яны супакоіліся і настала ціша.
- 25
- Тады Ён сказаў ім: дзе вера ваша?
Яны ж, спалоханыя, дзівіліся і казалі адзін аднаму: хто ж гэта Ён, што і вятрам загадвае і вадзе, і слухаюцца Яго?
- 26
- І прыплылі ў зямлю Гадарынскую,
што насупраць Галілеі.
- 27
- Калі ж Ён выйшаў на зямлю,
сустрэў Яго нейкі чалавек з горада, апантаны дэманамі з даўняга часу, і адзення не насіў ён, і ў доме не жыў, а ў магільных пячорах.
- 28
- Убачыўшы Іісуса і закрычаўшы,
ён упаў перад Ім і моцным голасам сказаў: што Табе да мяне, Іісусе, Сыне Бога Ўсявышняга? малю Цябе, не муч мяне.
- 29
- Таму што загадаў Іісус духу нячыстаму выйсці з чалавека;
бо доўгі час той хапаў яго, і звязвалі яго ланцугамі і аковамі, і сцераглі; але ён разрываў путы, і дэман гнаў яго ў пустыні.
- 30
- І спытаўся ў яго Іісус, кажучы: як імя тваё?
Той адказаў: легіён; бо многа дэманаў увайшло ў яго.
- 31
- І яны прасілі Іісуса,
каб не загадаў ім ісці ў бездань.
- 32
- Пасвіўся ж там вялікі статак свіней на гары;
і папрасілі Яго дэманы, каб дазволіў ім увайсці ў іх. І дазволіў ім.
- 33
- І дэманы, выйшаўшы з чалавека, увайшлі ў свіней;
і рынуўся статак з кручы ў возера і патануў.
- 34
- Пастухі ж, убачыўшы, што здарылася,
пабеглі ды абвясцілі ў горадзе і ў вёсках.
- 35
- І людзі выйшлі пабачыць, што здарылася;
і прыйшлі да Іісуса і знайшлі, што чалавек, з якога выйшлі дэманы, сядзіць каля ног Іісуса адзеты і пры розуме; і спалохаліся.
- 36
- А тыя, хто бачыў, расказалі ім, як быў выратаваны апантаны.
- 37
- І прасіў Яго ўвесь люд краю Гадарынскага
адысці ад іх, бо страхам вялікім былі яны ахоплены. І Ён, увайшоўшы ў лодку, вярнуўся.
- 38
- А чалавек, з якога выйшлі дэманы,
прасіў Яго, каб быць з Ім. Але Іісус адпусціў яго, кажучы:
- 39
- вяртайся ў дом твой
і расказвай, што зрабіў табе Бог. І ён пайшоў, абвяшчаючы па ўсім горадзе, што зрабіў яму Іісус.
- 40
- І сталася: калі вярнуўся Іісус,
народ прыняў Яго, бо ўсе чакалі Яго.
- 41
- І вось прыйшоў чалавек, імем Іаір,
які быў старэйшынам сінагогі; і, упаўшы да ног Іісуса, ён прасіў Яго ўвайсці ў дом яго,
- 42
- бо ў яго была адзіная дачка, гадоў дванаццаці,
і яна памірала. Калі ж Ён ішоў, народ напіраў на Яго.
- 43
- І жанчына,
якая мела кровацячэнне ўжо дванаццаць гадоў, і патраціла на лекараў усю маёмасць ды ні ў аднаго не магла вылечыцца,
- 44
- падышоўшы ззаду, дакранулася да краю вопраткі Яго;
і адразу спынілася кровацячэнне ў яе.
- 45
- І сказаў Іісус: хто дакрануўся да Мяне?
Калі ж адмаўляліся ўсе, казаў Пётр і тыя, што з ім: Настаўнік! народ абступіў Цябе і напірае, а Ты гаворыш: хто дакрануўся да Мяне?
- 46
- Але Іісус сказаў: дакрануўся нехта да Мяне,
бо Я адчуў сілу, што выйшла з Мяне.
- 47
- Жанчына, убачыўшы, што не ўтаілася,
дрыжучы, падышла і, упаўшы перад Ім, паведаміла Яму перад усім народам, з якой прычыны дакранулася да Яго і як ацалілася адразу.
- 48
- Ён жа сказаў ёй: мацуйся, дачка!
вера твая ўратавала цябе; ідзі з мірам.
- 49
- Яшчэ калі Ён гаварыў,
прыходзіць нехта з дому старэйшыны сінагогі і кажа яму: памерла дачка твая, не турбуй ужо Настаўніка.
- 50
- Іісус жа, пачуўшы гэта,
сказаў, звяртаючыся да яго: не бойся, толькі веруй, і яна будзе ўратаваная.
- 51
- І, прыйшоўшы ў дом,
Ён не дазволіў увайсці нікому, апрача Пятра, Іаана і Іакава, і бацькі дзяўчынкі і маці.
- 52
- Усе плакалі і рыдалі па ёй.
Ён жа сказаў: не плачце, яна не памерла, а спіць.
- 53
- І насміхаліся з Яго,
ведаючы, што яна памерла.
- 54
- Ён жа, выправадзіўшы ўсіх прэч
і ўзяўшы яе за руку, усклікнуў, кажучы: дзяўчынка! устань.
- 55
- І вярнуўся дух яе і паднялася адразу;
і Ён загадаў даць ёй есці.
- 56
- І моцна ўразіліся бацькі яе.
Ён жа загадаў ім не расказваць нікому пра тое, што адбылося.
|