- 1
- Тады ўпадобніцца Царства Нябеснае дзесяці дзевам,
якія, узяўшы свяцільнікі свае, выйшлі сустрэць жаніха;
- 2
- пяць з іх было неразумных пяць мудрых;
- 3
- неразумныя, узяўшы свяцільнікі свае,
не ўзялі з сабою алею;
- 4
- а мудрыя
узялі алею ў пасудзінах разам з свяцільнікамі сваімі;
- 5
- і калі жаніх замарудзіўся,
дык задрамалі ўсе і паснулі.
- 6
- Але апоўначы крык пачуўся: "вось, жаніх ідзе,
выходзьце на сустрэчу яму".
- 7
- Тады ўсталі ўсе дзевы тыя
і паправілі свяцільнікі свае.
- 8
- А неразумныя мудрым сказалі:
"дайце нам алею вашага, бо свяцільнікі нашыя гаснуць".
- 9
- А мудрыя сказалі ў адказ:
"каб не сталася недахопу і ў нас і ў вас, ідзіце лепей да прадаўцоў і купіце сабе".
- 10
- Калі ж пайшлі яны купляць, прыйшоў жаніх,
і гатовыя ўвайшлі з ім на вяселле, і зачыніліся дзверы.
- 11
- Пасля прыходзяць і астатнія дзевы
і кажуць: "пане! пане! адчыні нам".
- 12
- Ён жа сказаў ім у адказ:
"праўду кажу вам: не ведаю вас".
- 13
- Дык вось, чувайце;
бо не ведаеце ні дня, ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалавечы.
- 14
- Гэтак і чалавек нейкі, адыходзячы,
заклікаў рабоў сваіх і даручыў ім маёмасць сваю:
- 15
- і аднаму даў пяць талантаў,
другому два, іншаму адзін, кожнаму паводле яго сілы; і адразу адышоў.
- 16
- Той, хто атрымаў пяць талантаў,
пайшоў: уклаў іх у справу і набыў другія пяць;
- 17
- гэтак сама і той з двума набыў другія два;
- 18
- а той, хто атрымаў адзін талант,
пайшоў і закапаў яго ў зямлю і схаваў серабро гаспадара свайго.
- 19
- Па доўгім часе прыходзіць гаспадар рабоў тых
і зводзіць з імі рахунак.
- 20
- І той,
хто атрымаў пяць талантаў, падышоўшы, прынёс другія пяць талантаў і кажа: "Гаспадар! пяць талантаў ты даў мне; вось, другія пяць талантаў я набыў на іх".
- 21
- Сказаў жа яму гаспадар яго: "добра, раб добры і верны!
у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасць гаспадара твайго".
- 22
- Падышоў таксама і той, што атрымаў два таланты,
і сказаў: "гаспадар! два таланты ты даў мне; вось, другія два таланты набыў я на іх".
- 23
- Сказаў жа яму гаспадар яго: "добра, раб добры і верны!
у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасць гаспадара твайго".
- 24
- Падышоў і той, што атрымаў адзін талант,
і сказаў: "гаспадар! я ведаў цябе, што ты чалавек жорсткі, жнеш, дзе не сеяў, і збіраеш, дзе не рассыпаў;
- 25
- і пабаяўшыся,
пайшоў і схаваў талант твой у зямлі; вось табе тваё".
- 26
- Гаспадар жа ягоны сказаў яму ў адказ: "ліхі раб і гультай!
ты ведаў, што я жну, дзе не сеяў, і збіраю, дзе не рассыпаў;
- 27
- таму трэба было табе аддаць серабро маё гандлярам,
і я, прыйшоўшы, атрымаў бы маё з прыбыткам.
- 28
- Дык вось вазьміце ў яго талант
і дайце таму, хто мае дзесяць талантаў,
- 29
- бо кожнаму, хто мае, дасца і памножыцца,
а ў таго, хто не мае, адымецца і тое, што мае;
- 30
- а нягоднага раба выкіньце ў цемру вонкавую:
там будзе плач і скрыгат зубоў". (Сказаўшы гэта, усклікнуў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!)
- 31
- Калі ж прыйдзе Сын Чалавечы ў славе Сваёй
і ўсе святыя Ангелы з Ім, тады сядзе на прастоле славы Сваёй,
- 32
- і збяруцца перад Ім усе народы;
і аддзеліць адных ад другіх, як пастух аддзяляе авечак ад казлоў;
- 33
- і паставіць авечак праваруч ад Сябе,
а казлоў — леваруч.
- 34
- Тады скажа Цар тым, якія праваруч ад Яго:
"Прыйдзіце, благаславёныя Айца Майго, прыміце ў спадчыну Царства, угатаванае вам ад стварэння свету:
- 35
- бо быў галодны Я, і вы далі Мне есці;
быў сасмяглы, і вы напаілі Мяне; быў падарожны, і вы прынялі Мяне;
- 36
- быў голы, і вы адзелі Мяне;
быў хворы, і вы адведалі Мяне; у цямніцы быў, і вы прыйшлі да Мяне.
- 37
- Тады праведнікі скажуць Яму ў адказ:
"Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галоднага і накармілі? альбо сасмяглага і напаілі?
- 38
- калі ж мы бачылі Цябе падарожнага і прынялі?
альбо голага і адзелі?
- 39
- калі ж мы бачылі Цябе хворага, альбо ў цямніцы,
і прыйшлі да цябе?"
- 40
- І Цар скажа ім у адказ: "праўду кажу вам:
як што зрабілі вы гэта аднаму з братоў Маіх меншых, дык зрабілі Мне".
- 41
- Тады скажа і тым, якія леваруч ад яго:
"ідзіце ад Мяне, праклятыя, у агонь вечны, угатаваны дыявалу і ангелам яго:
- 42
- бо быў галодны Я, вы не далі Мне есці;
быў сасмяглы, і вы не напаілі Мяне;
- 43
- быў падарожны, і не прынялі Мяне;
быў голы, і не адзелі Мяне; хворы і ў цямніцы, і не адведалі Мяне".
- 44
- Тады і яны скажуць Яму ў адказ: "Госпадзе,
калі мы бачылі Цябе галоднага, альбо сасмяглага, альбо падарожнага, альбо голага, альбо хворага, альбо ў цямніцы, і не паслужылі Табе?"
- 45
- Тады скажа ім у адказ: "праўду кажу вам:
як што вы не зрабілі гэтага аднаму з гэтых меншых, дык не зрабілі Мне".
- 46
- І пойдуць гэтыя на пакуты вечныя,
а праведнікі ў жыццё вечнае.
|