- 1
- А праз два днi
была Пасха i свята праснакоў; i шукалi першасвятары i кнiжнiкi, як узяць Яго хiтрасцю i забiць;
- 2
- але казалi: толькi не ў свята,
каб не было абурэння ў народзе.
- 3
- I калi быў Ён у Вiфанii,
у доме Сiмана пракажонага, i ўзляжаў, — прыйшла жанчына з алебастравай пасудзiнай мiра з нарду чыстага i шматкаштоўнага i, разбiўшы пасудзiну, узлiла Яму на галаву.
- 4
- Былі ж некаторыя, што абурылiся
i гаварылi памiж сабою: навошта гэтая трата мiра?
- 5
- Бо можна было б прадаць яго больш чым за трыста дынарыяў
i раздаць убогiм. I папракалi яе.
- 6
- Але Iiсус сказаў: пакiньце яе,
навошта яе бянтэжыце? Яна добрую справу зрабiла для Мяне.
- 7
- Бо заўсёды ўбогiх вы маеце з сабою
i, калi хочаце, можаце дабро iм рабiць; а Мяне не заўсёды маеце.
- 8
- Яна зрабiла, што магла:
загадзя памазала Маё цела для пахавання.
- 9
- Праўду кажу вам:
дзе толькі будзе прапаведана Евангелле гэтае ва ўсiм свеце, дык i пра тое, што зрабiла яна, сказана будзе ў памяць аб ёй.
- 10
- I пайшоў Iуда Iскарыёт, адзiн з дванаццацi,
да першасвятароў, каб выдаць Яго iм.
- 11
- Яны ж, пачуўшы, узрадавалiся
i абяцалi яму даць срэбранiкi. I ён шукаў, як пры нагодзе выдаць Яго.
- 12
- I ў першы дзень праснакоў,
калi прыносiлi пасхальную ахвяру, кажуць Яму вучнi Яго: дзе хочаш, каб мы пайшлi i прыгатавалi Табе есцi пасху?
- 13
- I пасылае двух з вучняў Сваiх
i кажа iм: iдзiце ў горад; i сустрэне вас чалавек, якi будзе несцi збан вады; iдзiце за iм.
- 14
- І, куды ён увойдзе, скажыце гаспадару таго дома:
"Настаўнiк кажа: дзе святлiца, у якой Мне есцi пасху з вучнямi Маiмi?"
- 15
- I ён вам пакажа верхні пакой вялiкi,
засланы, гатовы; там прыгатуйце нам.
- 16
- I пайшлi вучнi Яго,
i прыйшлi ў горад, i знайшлi, як сказаў iм; i прыгатавалi пасху.
- 17
- I калi звечарэла,
прыходзiць Ён з дванаццаццю.
- 18
- I калi ўзляжалi яны i елi,
сказаў Iiсус: праўду кажу вам, адзiн з вас, які есць са Мною, выдасць Мяне.
- 19
- Яны ж засмуціліся i пачалі гаварыць Яму
адзiн за адным: ці не я? I другi: ці не я?
- 20
- Ён жа сказаў iм у адказ:
адзiн з дванаццацi, хто мачае са Мною ў блюда.
- 21
- Бо Сын Чалавечы iдзе, як напiсана пра Яго;
але гора таму чалавеку, якi выдае Сына Чалавечага: лепш было б таму чалавеку не радзiцца.
- 22
- I калi яны елi,
Iiсус, узяўшы хлеб i благаславiўшы, пераламіў i даў iм, i сказаў: прымiце, ежце; гэта Цела Маё.
- 23
- I, узяўшы чашу, узнёс падзяку і даў iм;
i пiлi з яе ўсе.
- 24
- I сказаў iм:
гэта Кроў Мая новага запавету, якая за многiх пралiваецца.
- 25
- Праўду кажу вам,
што больш не буду пiць ад плоду вiнаграднага да таго дня, калi буду пiць яго новым у Царстве Божым.
- 26
- I, адспяваўшы хвалу, выйшлi на гару Елеонскую.
- 27
- I кажа iм Iiсус:
усе вы спакусiцеся аба Мне ў гэтую ноч, бо напiсана: "паражу пастыра i рассеюцца авечкi".
- 28
- Але потым, калi ўваскрэсну, Я апярэджу вас у Галiлеi.
- 29
- А Пётр сказаў Яму:
хоць i ўсе спакусяцца, але не я.
- 30
- I кажа яму Iiсус:
праўду кажу табе, што ты сёння, у гэтую ноч, перш чым двойчы заспявае певень, тройчы адрачэшся ад Мяне.
- 31
- А ён яшчэ настойлівей гаварыў:
калі б мне нават i памерцi з Табою, не адракуся ад Цябе. Гэтаксама i ўсе гаварылi.
- 32
- I прыйшлi ў мясцiну пад назвай Гефсiманiя,
i кажа Ён вучням Сваiм: пасядзiце тут, пакуль Я пайду памалюся.
- 33
- I бярэ Пятра, Iакава i Iаана з Сабою;
i пачаў журыцца i тужыць.
- 34
- I кажа iм: смуткуе душа Мая да смерцi;
пабудзьце тут i не спiце.
- 35
- I, адышоўшы крыху, упаў на зямлю
i малiўся, каб, калi магчыма, абмiнуў Яго час гэты;
- 36
- i гаварыў: Авва Ойча! усё магчыма Табе;
пранясi чашу гэтую мiма Мяне, але не чаго я хачу, а чаго Ты.
- 37
- I прыходзiць, i знаходзiць, што яны спяць,
i кажа Пятру: Сiмане, ты спiш? не змог ты адной гадзiны не паспаць?
- 38
- Не спіце i малiцеся,
каб не ўпасці ў спакусу: дух бадзёры, а плоць немачная.
- 39
- I зноў, адышоўшы, малiўся, кажучы тое ж слова.
- 40
- I, вярнуўшыся, знайшоў, што зноў яны спяць;
бо вочы ў іх ацяжэлi; i не ведалi яны, што Яму адказаць.
- 41
- I прыходзiць трэцi раз
i кажа iм: вы ўсё яшчэ спiце і спачываеце. Годзе, настаў час: вось, аддаецца Сын Чалавечы ў рукi грэшнiкаў.
- 42
- Уставайце, хадзем;
вось, наблiзiўся той, хто выдае Мяне.
- 43
- I адразу, калi яшчэ Ён гаварыў,
прыходзіць Iуда, адзiн з дванаццацi, i з iм мноства людзей з мячамi i каламi, ад першасвятароў i кнiжнiкаў i старэйшын.
- 44
- А той, хто выдаваў Яго, даў iм знак,
кажучы: каго я пацалую, Той i ёсць, вазьмiце Яго i вядзiце пільна.
- 45
- I, прыйшоўшы, адразу падышоў да Яго
i кажа: Равві, Раввi! I пацалаваў Яго.
- 46
- А яны ўсклалi рукi свае на Яго i ўзялi Яго.
- 47
- Адзiн жа з тых, што стаялi тут, дастаў меч,
ударыў раба першасвятаровага i адсек яму вуха.
- 48
- I, звярнуўшыся да іх, Iiсус сказаў:
быццам на разбойнiка выйшлi з мячамi i каламi ўзяць Мяне?
- 49
- Штодня бываў Я з вамі ў храме, навучаючы,
i вы не ўзялi Мяне; але няхай збудуцца Пiсанні.
- 50
- І, пакiнуўшы Яго, усе паўцякалi.
- 51
- I адзiн юнак,
накiнуўшы палатно на голае цела, ішоў за Iм; i юнакі хапаюць яго.
- 52
- Ён жа, пакiнуўшы палатно, голы ўцёк ад iх.
- 53
- I прывялi Iiсуса да першасвятара;
i збіраюцца да яго ўсе першасвятары i кнiжнiкi, i старэйшыны.
- 54
- I Пётр зводдаль услед за Iм
iшоў аж усярэдзiну двара першасвятаровага, i сядзеў са слугамi i грэўся каля агню.
- 55
- А першасвятары i ўвесь сiнедрыён
шукалi сведчання супраць Iiсуса, каб аддаць Яго на смерць, i не знаходзiлi.
- 56
- Бо многiя лжыва сведчылi супраць Яго,
але сведчаннi іх не супадалi.
- 57
- I некаторыя, устаўшы,
iлжыва сведчылi супраць Яго, кажучы:
- 58
- мы чулi, як Ён казаў:
"Я разбуру храм гэты рукатворны i праз тры днi ўзвяду iншы, нерукатворны".
- 59
- Але i так сведчанне iх не супадала.
- 60
- Тады першасвятар, стаўшы пасярэдзіне, спытаў Iiсуса,
кажучы: не адказваеш нiчога? што яны супраць Цябе сведчаць?
- 61
- Ён жа маўчаў i нiчога не адказваў.
Зноў першасвятар спытаў Яго i кажа Яму: цi Ты Хрыстос, Сын Благаславёнага?
- 62
- Iiсус жа сказаў: Я.
І вы ўбачыце Сына Чалавечага, што сядзiць праваруч сiлы i прыйдзе на воблаках нябесных.
- 63
- Першасвятар жа, разадраўшы адзенне сваё,
кажа: якую яшчэ патрэбу мы маем у сведках?
- 64
- Вы чулi хуленне: як вам здаецца?
Яны ж усе прысудзілi, што Ён варты смерцi.
- 65
- I пачалi некаторыя пляваць на Яго
i, закрываць Яму твар, і біць Яго, i казаць Яму: прароч. I слугi бiлi Яго па шчоках.
- 66
- I калi Пётр быў на двары ўнiзе,
падыходзіць адна са служанак першасвятара
- 67
- i, убачыўшы, як Пётр грэецца,
углядзелася ў яго i кажа: i ты быў з Назаранiнам Iiсусам.
- 68
- Ён жа адрокся,
кажучы: не ведаю i не разумею, што ты гаворыш. I выйшаў адтуль на пярэднi двор; i заспяваў певень.
- 69
- I служанка, убачыўшы яго зноў,
пачала казаць тым, што стаялi тут: гэты з iх.
- 70
- Ён жа зноў адракаўся.
I неўзабаве зноў тыя, што стаялі там, казалi Пятру: сапраўды ты з іх, бо ты галiлеянiн, i гаворка твая падобная.
- 71
- Ён жа пачаў клясціся i бажыцца:
не ведаю Гэтага Чалавека, пра Якога вы гаворыце.
- 72
- I другi раз заспяваў певень.
I ўспомнiў Пётр слова, якое сказаў яму Iiсус: перш чым певень двойчы заспявае, ты адрачэшся ад Мяне тройчы. I пачаў плакаць.
|