- 1
- I пачаў гаварыць iм прытчамі:
пасадзiў чалавек вiнаграднiк i абнёс агароджаю, i выкапаў выцiскальню, i збудаваў вежу, i аддаў яго вiнаградарам, i адлучыўся.
- 2
- I паслаў да вiнаградараў у пэўны час раба,
каб узяць ад вiнаградараў пладоў з вiнаграднiка.
- 3
- А яны, схапiўшы яго, набiлi
i адаслалi нi з чым.
- 4
- I зноў паслаў да iх iншага раба,
i таго каменнем пабiлi, разбілі галаву i адпусцiлi зняважанага.
- 5
- I зноў iншага паслаў, i таго забiлi;
i многiх iншых каго бiлi, а каго забiвалi.
- 6
- Яшчэ аднаго меў ён, сына ўзлюбленага свайго,
паслаў i яго нарэшце да iх, кажучы: пасаромеюцца сына майго.
- 7
- Тыя ж вiнаградары, сказалi адзін аднаму: гэта спадкаемца;
хадзем, заб’ем яго, i спадчына будзе наша.
- 8
- І, схапiўшы яго, забiлi
i выкiнулi прэч з вiнаграднiка.
- 9
- Што ж зробiць гаспадар вiнаграднiка?
Прыйдзе i знiшчыць вiнаградараў, i аддасць вiнаграднiк iншым.
- 10
- Няўжо не чыталi вы гэтага Пiсання:
камень, якi адкiнулi будаўнiкi, той самы стаў галавою вугла;
- 11
- ад Госпада сталася гэта,
i яно дзiўнае ў вачах нашых.
- 12
- І намервалiся схапiць Яго, ды пабаялiся народу;
бо зразумелi, што пра iх сказаў прытчу; i, пакiнуўшы Яго, адышлi.
- 13
- І пасылаюць да Яго некаторых з фарысеяў i iрадыян,
каб злавiць Яго на слове.
- 14
- Яны, прыйшоўшы, кажуць Яму: "Настаўнiк!
мы ведаем, што Ты праўдзiвы i нiкому не дагаджаеш, бо не глядзiш на аблiчча людзей, а па праўдзе шляху Божаму вучыш. Цi дазволена даваць падатак кесару, цi не? Даваць нам цi не даваць?
- 15
- Ён жа, ведаючы iх крывадушнасць,
сказаў iм: што Мяне спакушаеце? Прынясiце Мне дынарый, каб Я пабачыў.
- 16
- Яны прынеслi.
І кажа iм: чыя гэта выява i надпiс? Яны сказалi Яму: кесаравы.
- 17
- I сказаў iм Iiсус у адказ:
аддавайце кесарава кесару, а Божае Богу. I дзiвілiся Яму.
- 18
- I прыйшлi да Яго садукеi,
якія кажуць, што няма ўваскрасення, i спыталiся ў Яго, кажучы:
- 19
- Настаўнiк! Маiсей напiсаў нам:
"калi ў каго брат памрэ i пакiне жонку, а дзяцей не пакiне, то няхай брат яго возьме жонку яго i адродзiць семя брату свайму".
- 20
- Было сем братоў;
i першы ўзяў жонку i, памiраючы, не пакiнуў семенi.
- 21
- І другi ўзяў яе,
i памёр, i ён не пакiнуў семенi; i трэцi таксама.
- 22
- І бралі яе сямёра, і не пакінулі семені.
Пасля ўсіх памерла і жонка.
- 23
- Дык вось, пры ўваскрасеннi, калі яны ўваскрэснуць,
катораму з iх будзе яна жонкаю? бо сямёра мелi яе жонкаю.
- 24
- I сказаў iм Iiсус у адказ:
цi не таму вы памыляецеся, што не ведаеце нi Пiсанняў, нi сiлы Божае?
- 25
- Бо калi з мёртвых уваскрэснуць,
не будуць нi жанiцца, нi замуж выходзiць, а будуць, як Ангелы на нябёсах.
- 26
- Пра мёртвых жа, што яны ўваскрэснуць,
хiба не чыталi вы ў кнiзе Маiсея пра купіну, як Бог гаварыў яму, кажучы: "Я Бог Аўраама, i Бог Iсаака, i Бог Iакава"?
- 27
- Ён не ёсць Бог мёртвых, але Бог жывых.
Таму вы вельмi памыляецеся.
- 28
- I, падышоўшы, адзiн з кнiжнiкаў, якi чуў, як яны спрачаюцца,
i, ведаючы, што Iiсус добра адказаў iм, спытаў у Яго: якая першая з усiх запаведзяў?
- 29
- Iiсус адказаў яму: першая з усiх запаведзяў:
"слухай, Iзраiлю! Гасподзь Бог наш ёсць Гасподзь адзiны;
- 30
- i ўзлюбi Госпада Бога твайго ўсiм сэрцам тваiм,
i ўсёй душою тваёю, i ўсiм разуменнем тваiм, i ўсёй сiлаю тваёю". Гэта першая запаведзь.
- 31
- I другая падобная да яе:
"узлюбi блiжняга твайго, як самога сябе". Большай за гэтыя iншай запаведзi няма.
- 32
- I сказаў Яму кнiжнiк: добра, Настаўнiк!
Па праўдзе сказаў Ты, што адзiны ёсць Бог, i няма iншага, акрамя Яго;
- 33
- i любiць Яго ўсiм сэрцам, i ўсiм розумам,
i ўсёю душою, i ўсёю сiлаю, i любiць блiжняга, як самога сябе, — гэта больш за ўсе ўсеспаленнi i ахвяры.
- 34
- Iiсус жа, убачыўшы, што той разумна адказваў,
сказаў яму: недалёка ты ад Царства Божага. I нiхто не адважваўся болей пытацца ў Яго.
- 35
- I, працягваючы вучыць у храме, Iiсус казаў:
як гэта кажуць кнiжнiкi, што Хрыстос — сын Давiдаў?
- 36
- Бо сам Давiд сказаў Духам Святым:
"сказаў Гасподзь Госпаду майму: сядзi праваруч Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваiх у падножжа ног Тваiх."
- 37
- Сам Давiд называе Яго Госпадам: як жа Ён сын яму?
I мноства народу слухала Яго з прыемнасцю.
- 38
- I казаў iм у вучэннi Сваiм:
сцеражыцеся кнiжнiкаў, якiя любяць хадзiць у доўгiх уборах i каб вiталi iх на плошчах,
- 39
- i наперадзе сядзець у сiнагогах
i ўзляжаць наперадзе на гасцінах.
- 40
- Тыя, што паядаюць дамы ўдоў i напаказ доўга моляцца,
прымуць большае асуджэнне.
- 41
- I сеў Iiсус насупраць скарбнiцы
i глядзеў, як народ кладзе грошы ў скарбніцу, i многiя багацеi клалi шмат.
- 42
- I, прыйшоўшы, адна бедная ўдава паклала дзве лепты,
гэта значыць кадрант.
- 43
- I, паклiкаўшы вучняў сваiх,
Iiсус гаворыць iм: праўду кажу вам, удава гэтая бедная паклала больш за ўсiх, хто клаў у скарбніцу:
- 44
- бо ўсе клалi ад дастатку свайго,
а яна з нястачы сваёй паклала ўсё, што мела, увесь пражытак свой.
|