- 1
- ομοια γαρ εστιν η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω οικοδεσποτη οστις εξηλθεν αμα πρωι μισθωσασθαι εργατας εις τον αμπελωνα αυτου
- 2
- συμφωνησας δε μετα των εργατων εκ δηναριου την ημεραν απεστειλεν αυτους εις τον αμπελωνα αυτου
- 3
- και εξελθων περι τριτην ωραν ειδεν αλλους εστωτας εν τη αγορα αργους
- 4
- και εκεινοις ειπεν υπαγετε και υμεις εις τον αμπελωνα και ο εαν η δικαιον δωσω υμιν
- 5
- οι δε απηλθον παλιν [δε] εξελθων περι εκτην και ενατην ωραν εποιησεν ωσαυτως
- 6
- περι δε την ενδεκατην εξελθων ευρεν αλλους εστωτας και λεγει αυτοις τι ωδε εστηκατε ολην την ημεραν αργοι
- 7
- λεγουσιν αυτω οτι ουδεις ημας εμισθωσατο λεγει αυτοις υπαγετε και υμεις εις τον αμπελωνα
- 8
- οψιας δε γενομενης λεγει ο κυριος του αμπελωνος τω επιτροπω αυτου καλεσον τους εργατας και αποδος | | αυτοις | τον μισθον αρξαμενος απο των εσχατων εως των πρωτων
- 9
- | ελθοντες δε | και ελθοντες | οι περι την ενδεκατην ωραν ελαβον ανα δηναριον
- 10
- και ελθοντες οι πρωτοι ενομισαν οτι πλειον λημψονται και ελαβον [το*] ανα δηναριον και αυτοι
- 11
- λαβοντες δε εγογγυζον κατα του οικοδεσποτου
- 12
- λεγοντες ουτοι οι εσχατοι μιαν ωραν εποιησαν και ισους | αυτους ημιν | ημιν αυτους | εποιησας τοις βαστασασιν το βαρος της ημερας και τον καυσωνα
- 13
- ο δε αποκριθεις ενι αυτων ειπεν εταιρε ουκ αδικω σε ουχι δηναριου συνεφωνησας μοι
- 14
- αρον το σον και υπαγε θελω δε τουτω τω εσχατω δουναι ως και σοι
- 15
- | | [η*] | ουκ εξεστιν μοι ο θελω ποιησαι εν τοις εμοις η ο οφθαλμος σου πονηρος εστιν οτι εγω αγαθος ειμι
- 16
- ουτως εσονται οι εσχατοι πρωτοι και οι πρωτοι εσχατοι
- 17
- | μελλων δε αναβαινειν | και αναβαινων ο | ιησους εις ιεροσολυμα παρελαβεν τους δωδεκα [μαθητασ*] κατ ιδιαν και εν τη οδω ειπεν αυτοις
- 18
- ιδου αναβαινομεν εις ιεροσολυμα και ο υιος του ανθρωπου παραδοθησεται τοις αρχιερευσιν και γραμματευσιν και κατακρινουσιν αυτον | [θανατω] | θανατω |
- 19
- και παραδωσουσιν αυτον τοις εθνεσιν εις το εμπαιξαι και μαστιγωσαι και σταυρωσαι και τη τριτη ημερα εγερθησεται
- 20
- τοτε προσηλθεν αυτω η μητηρ των υιων ζεβεδαιου μετα των υιων αυτης προσκυνουσα και αιτουσα τι απ αυτου
- 21
- ο δε ειπεν αυτη τι θελεις λεγει αυτω ειπε ινα καθισωσιν ουτοι οι δυο υιοι μου εις εκ δεξιων | | σου | και εις εξ ευωνυμων σου εν τη βασιλεια σου
- 22
- αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ουκ οιδατε τι αιτεισθε δυνασθε πιειν το ποτηριον ο εγω μελλω πινειν λεγουσιν αυτω δυναμεθα
- 23
- λεγει αυτοις το μεν ποτηριον μου πιεσθε το δε καθισαι εκ δεξιων μου και εξ ευωνυμων ουκ εστιν εμον | | [τουτο*] | δουναι αλλ οις ητοιμασται υπο του πατρος μου
- 24
- και ακουσαντες οι δεκα ηγανακτησαν περι των δυο αδελφων
- 25
- ο δε ιησους προσκαλεσαμενος αυτους ειπεν οιδατε οτι οι αρχοντες των εθνων κατακυριευουσιν αυτων και οι μεγαλοι κατεξουσιαζουσιν αυτων
- 26
- ουχ ουτως | εστιν | εσται | εν υμιν αλλ ος | αν | εαν | θελη εν υμιν μεγας γενεσθαι εσται υμων διακονος
- 27
- και ος αν θελη εν υμιν ειναι πρωτος εσται υμων δουλος
- 28
- ωσπερ ο υιος του ανθρωπου ουκ ηλθεν διακονηθηναι αλλα διακονησαι και δουναι την ψυχην αυτου λυτρον αντι πολλων
- 29
- και εκπορευομενων αυτων απο ιεριχω ηκολουθησεν αυτω οχλος πολυς
- 30
- και ιδου δυο τυφλοι καθημενοι παρα την οδον ακουσαντες οτι ιησους παραγει εκραξαν λεγοντες | κυριε ελεησον ημας | ελεησον ημας [κυριε*] | υιος δαυιδ
- 31
- ο δε οχλος επετιμησεν αυτοις ινα σιωπησωσιν οι δε μειζον εκραξαν λεγοντες | κυριε ελεησον ημας | ελεησον ημας κυριε* | υιος δαυιδ
- 32
- και στας | [ο] | ο | ιησους εφωνησεν αυτους και ειπεν τι θελετε ποιησω υμιν
- 33
- λεγουσιν αυτω κυριε ινα ανοιγωσιν οι οφθαλμοι ημων
- 34
- σπλαγχνισθεις δε ο ιησους ηψατο των ομματων αυτων και ευθεως ανεβλεψαν και ηκολουθησαν αυτω
|