- 1
- προ δε της εορτης του πασχα ειδως ο ιησους οτι ηλθεν αυτου η ωρα ινα μεταβη εκ του κοσμου τουτου προς τον πατερα αγαπησας τους ιδιους τους εν τω κοσμω εις τελος ηγαπησεν αυτους
- 2
- και δειπνου γινομενου του διαβολου ηδη βεβληκοτος εις την καρδιαν ινα παραδοι αυτον ιουδας σιμωνος | ισκαριωτης | ισκαριωτου* |
- 3
- ειδως οτι παντα εδωκεν αυτω ο πατηρ εις τας χειρας και οτι απο θεου εξηλθεν και προς τον θεον υπαγει
- 4
- εγειρεται εκ του δειπνου και τιθησιν τα ιματια και λαβων λεντιον διεζωσεν εαυτον
- 5
- ειτα βαλλει υδωρ εις τον νιπτηρα και ηρξατο νιπτειν τους ποδας των μαθητων και εκμασσειν τω λεντιω ω ην διεζωσμενος
- 6
- ερχεται ουν προς σιμωνα πετρον λεγει αυτω κυριε συ μου νιπτεις τους ποδας
- 7
- απεκριθη ιησους και ειπεν αυτω ο εγω ποιω συ ουκ οιδας αρτι γνωση δε μετα ταυτα
- 8
- λεγει αυτω πετρος ου μη νιψης μου τους ποδας εις τον αιωνα απεκριθη ιησους αυτω εαν μη νιψω σε ουκ εχεις μερος μετ εμου
- 9
- λεγει αυτω σιμων πετρος κυριε μη τους ποδας μου μονον αλλα και τας χειρας και την κεφαλην
- 10
- λεγει αυτω | | ο | ιησους ο λελουμενος ουκ εχει χρειαν | [ει μη τους ποδασ] | ει μη τους ποδας | νιψασθαι αλλ εστιν καθαρος ολος και υμεις καθαροι εστε αλλ ουχι παντες
- 11
- ηδει γαρ τον παραδιδοντα αυτον δια τουτο ειπεν οτι ουχι παντες καθαροι εστε
- 12
- οτε ουν ενιψεν τους ποδας αυτων | και | [και] | ελαβεν τα ιματια αυτου και ανεπεσεν παλιν ειπεν αυτοις γινωσκετε τι πεποιηκα υμιν
- 13
- υμεις φωνειτε με ο διδασκαλος και ο κυριος και καλως λεγετε ειμι γαρ
- 14
- ει ουν εγω ενιψα υμων τους ποδας ο κυριος και ο διδασκαλος και υμεις οφειλετε αλληλων νιπτειν τους ποδας
- 15
- υποδειγμα γαρ εδωκα υμιν ινα καθως εγω εποιησα υμιν και υμεις ποιητε
- 16
- αμην αμην λεγω υμιν ουκ εστιν δουλος μειζων του κυριου αυτου ουδε αποστολος μειζων του πεμψαντος αυτον
- 17
- ει ταυτα οιδατε μακαριοι εστε εαν ποιητε αυτα
- 18
- ου περι παντων υμων λεγω εγω οιδα τινας εξελεξαμην αλλ ινα η γραφη πληρωθη ο τρωγων μου* τον αρτον επηρεν επ εμε την πτερναν αυτου
- 19
- απ αρτι λεγω υμιν προ του γενεσθαι ινα | πιστευητε | πιστευσητε | οταν γενηται οτι εγω ειμι
- 20
- αμην αμην λεγω υμιν ο λαμβανων αν τινα πεμψω εμε λαμβανει ο δε εμε λαμβανων λαμβανει τον πεμψαντα με
- 21
- ταυτα ειπων | | [ο] | ιησους εταραχθη τω πνευματι και εμαρτυρησεν και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν οτι εις εξ υμων παραδωσει με
- 22
- εβλεπον εις αλληλους οι μαθηται απορουμενοι περι τινος λεγει
- 23
- ην ανακειμενος εις εκ των μαθητων αυτου εν τω κολπω του ιησου ον ηγαπα | [ο] | ο | ιησους
- 24
- νευει ουν τουτω σιμων πετρος | και λεγει αυτω ειπε τις εστιν | πυθεσθαι τις αν ειη | περι ου λεγει
- 25
- αναπεσων | | ουν | εκεινος ουτως επι το στηθος του ιησου λεγει αυτω κυριε τις εστιν
- 26
- αποκρινεται | ουν | | [ο] ιησους εκεινος εστιν ω εγω βαψω το ψωμιον και δωσω αυτω βαψας ουν | [το] ψωμιον λαμβανει και | το ψωμιον [λαμβανει και] | διδωσιν* ιουδα σιμωνος ισκαριωτου
- 27
- και μετα το ψωμιον τοτε εισηλθεν εις εκεινον ο σατανας λεγει ουν αυτω | | ο | ιησους ο ποιεις ποιησον ταχιον
- 28
- τουτο [δε] ουδεις εγνω των ανακειμενων προς τι ειπεν αυτω
- 29
- τινες γαρ εδοκουν επει το γλωσσοκομον ειχεν ιουδας οτι λεγει αυτω | | [ο] | ιησους αγορασον ων χρειαν εχομεν εις την εορτην η τοις πτωχοις ινα τι δω
- 30
- λαβων ουν το ψωμιον εκεινος εξηλθεν ευθυς ην δε νυξ
- 31
- οτε ουν εξηλθεν λεγει ιησους νυν εδοξασθη ο υιος του ανθρωπου και ο θεος εδοξασθη εν αυτω
- 32
- | | [ει ο θεος εδοξασθη εν αυτω*] | και ο θεος δοξασει αυτον εν αυτω και ευθυς δοξασει αυτον
- 33
- τεκνια ετι μικρον μεθ υμων ειμι ζητησετε με και καθως ειπον τοις ιουδαιοις οτι οπου εγω υπαγω υμεις ου δυνασθε ελθειν και υμιν λεγω αρτι
- 34
- εντολην καινην διδωμι υμιν ινα αγαπατε αλληλους καθως ηγαπησα υμας ινα και υμεις αγαπατε αλληλους
- 35
- εν τουτω γνωσονται παντες οτι εμοι μαθηται εστε εαν αγαπην εχητε εν αλληλοις
- 36
- λεγει αυτω σιμων πετρος κυριε που υπαγεις απεκριθη | | [αυτω] | ιησους οπου υπαγω ου δυνασαι μοι νυν ακολουθησαι ακολουθησεις δε υστερον
- 37
- λεγει αυτω | [ο] | ο | πετρος κυριε δια τι ου δυναμαι σοι | ακολουθειν | ακολουθησαι | αρτι την ψυχην μου υπερ σου θησω
- 38
- αποκρινεται ιησους την ψυχην σου υπερ εμου θησεις αμην αμην λεγω σοι ου μη αλεκτωρ φωνηση εως ου αρνηση με τρις
|