- 1
- αμην αμην λεγω υμιν ο μη εισερχομενος δια της θυρας εις την αυλην των προβατων αλλα αναβαινων αλλαχοθεν εκεινος κλεπτης εστιν και ληστης
- 2
- ο δε εισερχομενος δια της θυρας ποιμην εστιν των προβατων
- 3
- τουτω ο θυρωρος ανοιγει και τα προβατα της φωνης αυτου ακουει και τα ιδια προβατα φωνει κατ ονομα και εξαγει αυτα
- 4
- οταν τα ιδια παντα εκβαλη εμπροσθεν αυτων πορευεται και τα προβατα αυτω ακολουθει οτι οιδασιν την φωνην αυτου
- 5
- αλλοτριω δε ου μη ακολουθησουσιν αλλα φευξονται απ αυτου οτι ουκ οιδασιν των αλλοτριων την φωνην
- 6
- ταυτην την παροιμιαν ειπεν αυτοις ο ιησους εκεινοι δε ουκ εγνωσαν τινα ην α ελαλει αυτοις
- 7
- ειπεν ουν παλιν | [ο] | ο | ιησους αμην αμην λεγω υμιν | | οτι | εγω ειμι η θυρα των προβατων
- 8
- παντες οσοι ηλθον | προ εμου | [προ εμου*] | κλεπται εισιν και λησται αλλ ουκ ηκουσαν αυτων τα προβατα
- 9
- εγω ειμι η θυρα δι εμου εαν τις εισελθη σωθησεται και εισελευσεται και εξελευσεται και νομην ευρησει
- 10
- ο κλεπτης ουκ ερχεται ει μη ινα κλεψη και θυση και απολεση εγω ηλθον ινα ζωην εχωσιν και περισσον εχωσιν
- 11
- εγω ειμι ο ποιμην ο καλος ο ποιμην ο καλος την ψυχην αυτου τιθησιν υπερ των προβατων
- 12
- ο μισθωτος και ουκ ων ποιμην ου ουκ εστιν τα προβατα ιδια θεωρει τον λυκον ερχομενον και αφιησιν τα προβατα και φευγει και ο λυκος αρπαζει αυτα και σκορπιζει
- 13
- οτι μισθωτος εστιν και ου μελει αυτω περι των προβατων
- 14
- εγω ειμι ο ποιμην ο καλος και γινωσκω τα εμα και γινωσκουσιν με τα εμα
- 15
- καθως γινωσκει με ο πατηρ καγω γινωσκω τον πατερα και την ψυχην μου τιθημι υπερ των προβατων
- 16
- και αλλα προβατα εχω α ουκ εστιν εκ της αυλης ταυτης κακεινα δει με αγαγειν και της φωνης μου ακουσουσιν και γενησονται* μια ποιμνη εις ποιμην
- 17
- δια τουτο με ο πατηρ αγαπα οτι εγω τιθημι την ψυχην μου ινα παλιν λαβω αυτην
- 18
- ουδεις | ηρεν | αιρει | αυτην απ εμου αλλ εγω τιθημι αυτην απ εμαυτου εξουσιαν εχω θειναι αυτην και εξουσιαν εχω παλιν λαβειν αυτην ταυτην την εντολην ελαβον παρα του πατρος μου
- 19
- σχισμα παλιν εγενετο εν τοις ιουδαιοις δια τους λογους τουτους
- 20
- ελεγον δε πολλοι εξ αυτων δαιμονιον εχει και μαινεται τι αυτου ακουετε
- 21
- αλλοι ελεγον ταυτα τα ρηματα ουκ εστιν δαιμονιζομενου μη δαιμονιον δυναται τυφλων οφθαλμους ανοιξαι
- 22
- εγενετο τοτε τα εγκαινια εν τοις ιεροσολυμοις χειμων ην
- 23
- και περιεπατει | [ο] | ο | ιησους εν τω ιερω εν τη στοα του σολομωνος
- 24
- εκυκλωσαν ουν αυτον οι ιουδαιοι και ελεγον αυτω εως ποτε την ψυχην ημων αιρεις ει συ ει ο χριστος | ειπον | ειπε | ημιν παρρησια
- 25
- απεκριθη αυτοις | [ο] | ο | ιησους ειπον υμιν και ου πιστευετε τα εργα α εγω ποιω εν τω ονοματι του πατρος μου ταυτα μαρτυρει περι εμου
- 26
- αλλα υμεις ου πιστευετε οτι ουκ εστε εκ των προβατων των εμων
- 27
- τα προβατα τα εμα της φωνης μου ακουουσιν καγω γινωσκω αυτα και ακολουθουσιν μοι
- 28
- καγω διδωμι αυτοις ζωην αιωνιον και ου μη απολωνται εις τον αιωνα και ουχ αρπασει τις αυτα εκ της χειρος μου
- 29
- ο πατηρ μου ο δεδωκεν μοι παντων μειζον εστιν* και ουδεις δυναται αρπαζειν εκ της χειρος του πατρος
- 30
- εγω και ο πατηρ εν εσμεν
- 31
- εβαστασαν παλιν λιθους οι ιουδαιοι ινα λιθασωσιν αυτον
- 32
- απεκριθη αυτοις ο ιησους πολλα εργα | εδειξα υμιν καλα | καλα εδειξα υμιν | εκ του πατρος δια ποιον αυτων εργον εμε λιθαζετε
- 33
- απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι περι καλου εργου ου λιθαζομεν σε αλλα περι βλασφημιας και οτι συ ανθρωπος ων ποιεις σεαυτον θεον
- 34
- απεκριθη αυτοις [ο] ιησους ουκ εστιν γεγραμμενον εν τω νομω υμων οτι εγω ειπα θεοι εστε
- 35
- ει εκεινους ειπεν θεους προς ους ο λογος του θεου εγενετο και ου δυναται λυθηναι η γραφη
- 36
- ον ο πατηρ ηγιασεν και απεστειλεν εις τον κοσμον υμεις λεγετε οτι βλασφημεις οτι ειπον υιος του θεου ειμι
- 37
- ει ου ποιω τα εργα του πατρος μου μη πιστευετε μοι
- 38
- ει δε ποιω καν εμοι μη πιστευητε τοις εργοις πιστευετε ινα γνωτε και γινωσκητε οτι εν εμοι ο πατηρ καγω εν τω πατρι
- 39
- εζητουν [ουν*] αυτον παλιν πιασαι και εξηλθεν εκ της χειρος αυτων
- 40
- και απηλθεν παλιν περαν του ιορδανου εις τον τοπον οπου ην ιωαννης το πρωτον βαπτιζων και | εμενεν | εμεινεν | εκει
- 41
- και πολλοι ηλθον προς αυτον και ελεγον οτι ιωαννης μεν σημειον εποιησεν ουδεν παντα δε οσα ειπεν ιωαννης περι τουτου αληθη ην
- 42
- και πολλοι επιστευσαν εις αυτον εκει
|