- 1
- φηστος ουν επιβας τη επαρχεια μετα τρεις ημερας ανεβη εις ιεροσολυμα απο
- 2
- ενεφανισαν τε αυτω οι αρχιερεις και οι πρωτοι των ιουδαιων κατα του παυλου
- 3
- αιτουμενοι χαριν κατ αυτου οπως μεταπεμψηται αυτον εις ιερουσαλημ ενεδραν
- 4
- ο μεν ουν φηστος απεκριθη τηρεισθαι τον παυλον εις καισαρειαν εαυτον δε
- 5
- οι ουν εν υμιν φησιν δυνατοι συγκαταβαντες ει τι εστιν εν τω ανδρι ατοπον
- 6
- διατριψας δε εν αυτοις ημερας ου πλειους οκτω η δεκα καταβας εις καισαρειαν
- 7
- παραγενομενου δε αυτου περιεστησαν αυτον οι απο ιεροσολυμων καταβεβηκοτες
- 8
- του παυλου απολογουμενου οτι ουτε εις τον νομον των ιουδαιων ουτε εις το
- 9
- ο φηστος δε θελων τοις ιουδαιοις χαριν καταθεσθαι αποκριθεις τω παυλω ειπεν
- 10
- ειπεν δε ο παυλος | εστως επι του βηματος καισαρος | επι του βηματος
- 11
- ει μεν ουν αδικω και αξιον θανατου πεπραχα τι ου παραιτουμαι το αποθανειν
- 12
- τοτε ο φηστος συλλαλησας μετα του συμβουλιου απεκριθη καισαρα επικεκλησαι
- 13
- ημερων δε διαγενομενων τινων αγριππας ο βασιλευς και βερνικη κατηντησαν
- 14
- ως δε πλειους ημερας διετριβον εκει ο φηστος τω βασιλει ανεθετο τα κατα
- 15
- περι ου γενομενου μου εις ιεροσολυμα ενεφανισαν οι αρχιερεις και οι
- 16
- προς ους απεκριθην οτι ουκ εστιν εθος ρωμαιοις χαριζεσθαι τινα ανθρωπον
- 17
- συνελθοντων ουν | | [αυτων] | ενθαδε αναβολην μηδεμιαν ποιησαμενος τη εξης
- 18
- περι ου σταθεντες οι κατηγοροι ουδεμιαν αιτιαν εφερον ων εγω υπενοουν
- 19
- ζητηματα δε τινα περι της ιδιας δεισιδαιμονιας ειχον προς αυτον και περι
- 20
- απορουμενος δε εγω την περι τουτων ζητησιν ελεγον ει βουλοιτο πορευεσθαι
- 21
- του δε παυλου επικαλεσαμενου τηρηθηναι αυτον εις την του σεβαστου
- 22
- αγριππας δε προς τον φηστον εβουλομην και αυτος του ανθρωπου ακουσαι
- 23
- τη ουν επαυριον ελθοντος του αγριππα και της βερνικης μετα πολλης
- 24
- και φησιν ο φηστος αγριππα βασιλευ και παντες οι συμπαροντες ημιν ανδρες
- 25
- εγω δε κατελαβομην μηδεν αξιον αυτον θανατου πεπραχεναι αυτου δε τουτου
- 26
- περι ου ασφαλες τι γραψαι τω κυριω ουκ εχω διο προηγαγον αυτον εφ υμων και
- 27
- αλογον γαρ μοι δοκει πεμποντα δεσμιον μη και τας κατ αυτου αιτιας σημαναι
|