- 1
- και εισηλθεν παλιν εις | | την | συναγωγην και ην εκει ανθρωπος εξηραμμενην εχων την χειρα
- 2
- και παρετηρουν αυτον ει τοις σαββασιν θεραπευσει αυτον ινα κατηγορησωσιν αυτου
- 3
- και λεγει τω ανθρωπω τω την | χειρα εχοντι ξηραν | ξηραν χειρα εχοντι | εγειρε εις το μεσον
- 4
- και λεγει αυτοις εξεστιν τοις σαββασιν | αγαθοποιησαι | αγαθον ποιησαι | η κακοποιησαι ψυχην σωσαι η αποκτειναι οι δε εσιωπων
- 5
- και περιβλεψαμενος αυτους μετ οργης συλλυπουμενος επι τη πωρωσει της καρδιας αυτων λεγει τω ανθρωπω εκτεινον την χειρα | σου | | και εξετεινεν και απεκατεσταθη η χειρ αυτου
- 6
- και εξελθοντες οι φαρισαιοι ευθυς μετα των ηρωδιανων συμβουλιον εδιδουν κατ αυτου οπως αυτον απολεσωσιν
- 7
- και ο ιησους μετα των μαθητων αυτου ανεχωρησεν προς την θαλασσαν και πολυ πληθος απο της γαλιλαιας | ηκολουθησεν | [ηκολουθησεν] | και απο της ιουδαιας
- 8
- και απο ιεροσολυμων* και απο της ιδουμαιας και περαν του ιορδανου και περι τυρον και σιδωνα πληθος πολυ ακουοντες οσα | ποιει | εποιει | ηλθον προς αυτον
- 9
- και ειπεν τοις μαθηταις αυτου ινα πλοιαριον προσκαρτερη αυτω δια τον οχλον ινα μη θλιβωσιν αυτον
- 10
- πολλους γαρ εθεραπευσεν ωστε επιπιπτειν αυτω ινα αυτου αψωνται οσοι ειχον μαστιγας
- 11
- και τα πνευματα τα ακαθαρτα οταν αυτον εθεωρουν προσεπιπτον αυτω και εκραζον | λεγοντα | λεγοντες | οτι συ ει ο υιος του θεου
- 12
- και πολλα επετιμα αυτοις ινα μη αυτον φανερον ποιησωσιν
- 13
- και αναβαινει εις το ορος και προσκαλειται ους ηθελεν αυτος και απηλθον προς αυτον
- 14
- και εποιησεν δωδεκα | ους και αποστολους ωνομασεν | [ους και αποστολους ωνομασεν*] | ινα ωσιν μετ αυτου και ινα αποστελλη αυτους κηρυσσειν
- 15
- και εχειν εξουσιαν εκβαλλειν τα δαιμονια [3:16] | και εποιησεν τους δωδεκα | [και εποιησεν τους δωδεκα*] |
- 16
- και επεθηκεν ονομα τω σιμωνι πετρον
- 17
- και ιακωβον τον του ζεβεδαιου και ιωαννην τον αδελφον του ιακωβου και επεθηκεν αυτοις | ονομα | {ονοματα} | βοανηργες ο εστιν υιοι βροντης
- 18
- και ανδρεαν και φιλιππον και βαρθολομαιον και μαθθαιον και θωμαν και ιακωβον τον του αλφαιου και θαδδαιον και σιμωνα τον καναναιον
- 19
- και ιουδαν ισκαριωθ ος και παρεδωκεν αυτον [3:20] και ερχεται εις οικον
- 20
- και συνερχεται παλιν [ο] οχλος ωστε μη δυνασθαι αυτους μηδε αρτον φαγειν
- 21
- και ακουσαντες οι παρ αυτου εξηλθον κρατησαι αυτον ελεγον γαρ οτι εξεστη
- 22
- και οι γραμματεις οι απο ιεροσολυμων καταβαντες ελεγον οτι βεελζεβουλ εχει και οτι εν τω αρχοντι των δαιμονιων εκβαλλει τα δαιμονια
- 23
- και προσκαλεσαμενος αυτους εν παραβολαις ελεγεν αυτοις πως δυναται σατανας σαταναν εκβαλλειν
- 24
- και εαν βασιλεια εφ εαυτην μερισθη ου δυναται σταθηναι η βασιλεια εκεινη
- 25
- και εαν οικια εφ εαυτην μερισθη ου δυνησεται η οικια εκεινη | στηναι | σταθηναι |
- 26
- και ει ο σατανας ανεστη εφ εαυτον και εμερισθη ου δυναται στηναι αλλα τελος εχει
- 27
- αλλ ου δυναται ουδεις εις την οικιαν του ισχυρου εισελθων τα σκευη αυτου διαρπασαι εαν μη πρωτον τον ισχυρον δηση και τοτε την οικιαν αυτου διαρπασει
- 28
- αμην λεγω υμιν οτι παντα αφεθησεται τοις υιοις των ανθρωπων τα αμαρτηματα και αι βλασφημιαι οσα εαν βλασφημησωσιν
- 29
- ος δ αν βλασφημηση εις το πνευμα το αγιον ουκ εχει αφεσιν εις τον αιωνα αλλα ενοχος εστιν αιωνιου αμαρτηματος
- 30
- οτι ελεγον πνευμα ακαθαρτον εχει
- 31
- και | ερχονται | ερχεται | η μητηρ αυτου και οι αδελφοι αυτου και εξω στηκοντες απεστειλαν προς αυτον καλουντες αυτον
- 32
- και εκαθητο περι αυτον οχλος και λεγουσιν αυτω ιδου η μητηρ σου και οι αδελφοι σου | | [και αι αδελφαι σου*] | εξω ζητουσιν σε
- 33
- και αποκριθεις αυτοις λεγει τις εστιν η μητηρ μου και οι αδελφοι | | [μου] |
- 34
- και περιβλεψαμενος τους περι αυτον κυκλω καθημενους λεγει ιδε η μητηρ μου και οι αδελφοι μου
- 35
- ος | | [γαρ] | αν ποιηση το θελημα του θεου ουτος αδελφος μου και αδελφη και μητηρ εστιν
|